Nepal 2023: Naar Bouddha.

Grote schoonmaak in het tehuis. Maar goed dat Jesper en ik de kleintjes meenemen naar Bouddha. Daar kijken ze al de hele week naar uit. Pratik wil niet mee want zijn oom Deepak komt hem ophalen voor de feestdagen. Dat is zo fijn voor hem.

Met Anjali, Karuna, Bhumikha, Shambhu, Kabya, Chhechi, Laxmi en Kharma gaan we op pad. We lopen naar de stupa die ze alweer net geverfd hebben. De kinderen hebben in no time witte verfhanden. Lekker dan.

We besluiten vandaag maar een half rondje te doen en snel naar het Boeddha Park om visjes te kijken. Het eerste wat opvalt is dat het water gifgroen is, er een dode vis in drijft en er geen visjes te zien zijn omdat de groene massa ondoorzichtig is. Het water was al nooit heel schoon maar hoe dit zo is ontstaan is mij een raadsel.

We staan even naar de groene brij te kijken en plots springt er een vis. Dit vinden de kids geweldig en we blijven nog een poosje kijken naar de springende vissen. Onbegrijpelijk dat er nog leven mogelijk is in deze gifgroene vijvers.

We trakteren de kids op een ijsje bij Utpala cafe alvorens weer terug te lopen naar het het tehuis. Daar zijn ze net klaar met schrobben en het was heel fijn dat de kids even van huis waren. Deepak is er om Pratik op te halen. Ik vind het fijn om hem nog even te zien en te spreken. Zo'n leuke vent.

We eten noedels voor de lunch. De oudere kids komen alleen voor het eten uit de diepste spelonken (hun kamers) van het tehuis. Sudip komt naast me zitten. Mooi zo, kan ik eindelijk het gesprek met hem aan gaan want met hem heb ik nog een spreekwoordelijk appeltje te schillen. Als alles weer duidelijk is voor hem én voor mij mag hij terug naar zijn kamer.

Saroj komt zowaar een keer alleen. Eindelijk kunnen we een persoonlijker gesprek hebben. Hij vind dat moeilijk, nepalezen spreken niet over gevoelens. Jammer joh, had je me maar niet je mom moeten maken. Ik vraag net zolang door tot ik antwoord heb op mijn vragen. Ik heb nu een beter beeld wat er speelt en hij weet wat ik van hem wil. Ik denk dat hij voorlopig niet meer alleen komt haha. Maar ik voel me wel wat geruster. Gedurende de 2 maanden dat ik hier ben komt hij iig elke dag buiten en heeft hij beweging want hij moet best ver lopen om mij te bezoeken.

In het guesthouse begint het nu wat drukker te worden. We eten dal bhat mee en we zitten met 6 aan tafel. Het is een gezellige afsluiting van de dag.