Nepal 2023: Luieren

17 oktober 2023 - Kathmandu, Nepal

Vanmorgen vroeg is Jesper verdwenen naar Pokhara om een trekking te gaan lopen. Nu ben ik nog de enige gast in het guesthouse.

Na het ontbijt ga ik naar het tehuis. Vandaag is de laatste dag van de examens. Tevens de laatste dag dat Alisha nog in het tehuis woont. O, wat baal ik daarvan. Ik heb er vorig jaar zoveel energie in gestoken om te voorkomen dat ze naar haar moeder zou gaan. En nu gaat het toch gebeuren.

Gelukkig wel op een iets andere manier dan vorig jaar de bedoeling was. Haar moeder werkt in India en komt nu voor de feestdagen naar Nepal. Ze gaan een woning zoeken in de buurt van de school waar Alisha heen gaat. Ze mag dus god zij dank haar opleiding afmaken (met financiële ondersteuning van ons tehuis).

Alisha is zo'n slim kind, heeft zoveel talent en ook de inzet en het doorzettingsvermogen om voor deze zware science studie te slagen. En dan is zij dokter. Ze hoeft dus niet in een village te gaan wonen en wordt ook (nog) niet uitgehuwelijkt.

Haar moeder gaat na de festiviteiten van Tihar weer terug naar India om te werken. Dat vind ik dan weer wel wat zorgelijk, een meisje alleen in Kathmandu, is dat wel veilig. Maar Alisha zegt van wel. Daar moet ik dan maar in geloven. Ik geef haar een pakket met zeep, shampoo, deodorant, tandenborstels en tandpasta mee. Dat is voor haar hartstikke duur en zo kan ze even vooruit.

Ik loop nu met mijn stokken om te voorkomen dat ik val. Mijn voet gaat niks vooruit dus ik heb besloten om vandaag de rest van de dag maar rust te nemen en met mijn voet omhoog te gaan zitten. Misschien dat dat helpt. Vanmiddag gaan de kinders voetballen in de futsal en behalve dat ze het leuk vinden als ik kom kijken ben ik niet nodig. Dus weer een halve dag vrij genomen.

Ik heb echt een luie dag, boekje lezen in de zon, lekker warm douchen midden op de dag, noedelsoepje eten, tukkie doen, alleen naar de wc op en neer lopen, wasje doen. Ik vraag aan Doma wat er vanavond op het menu staat want ik ga de deur niet uit. Jij mag kiezen zegt Doma. Aha, een buitenkansje. Ik kies fried rice.

Er zijn 2 nieuwe mensen aangekomen. Zij komen uit Amsterdam en gaan een trekking doen. Zij eten ook fried rice mee en we zitten gezellig te kletsen. Ze waren vanmiddag op zoek geweest naar een ATM maar hadden er geen gevonden. Ik leg ze de weg uit zodat ze morgen kunnen gaan pinnen.

Vanavond komt Suraj Thapa met Saroj mee. Ook al zo leuk, dat joch is zo'n schatje. Ik heb zelden zo'n lief mens ontmoet. Thapa wat ben ik blij dat je me op komt zoeken. Had je vandaag vrij van je werk? Nee didi, ik was ziek. Maar morgen ga ik weer werken. Hij werkt in een shop van 7 tot 21 uur en moet ook bezorgwerk doen. Dat betekent vaak zakken van 50 kg sjouwen. En dat 6 dagen per week. Als je ziek bent krijg je niet betaald. Dit alles voor een loon van wel €85,00 per maand. Net genoeg om de (gedeelde) huur, eten en kleding te kunnen betalen.

2 Reacties

  1. Wilma:
    18 oktober 2023
    Wat een andere wereld! Daar kunnen we respect voor hebben en veel van leren.
  2. Wil B.:
    19 oktober 2023
    Met Wilma eens over respect.
    En zo fijn dat het meisje door mag gaan met haar studie.
    En die mensen die jou opzoeken...wederzijdse fantastische vriendschap, zo mooi!
    Voor jou wel moeilijk Betty met je voet. Hopelijk knapt je voet wat op.