Nepal 2023: Pashupatinath

Om 5 voor 6 loop ik gelijk met Gerda naar beneden. We zijn de eersten. Kwart over 6 komt de eerste trekker naar beneden. Ze krijgen allemaal een ontbijt/lunchpakket mee voor onderweg.

Gerda, Jesper en ik gaan vast lopen naar de boudhha maingate, vandaar vertrekt de bus. Op Tinchuli-chowk komen we onze nepalezen tegen. Zij hebben niet ontbeten en ook niets bij zich. Lekker weer dan.

We kopen wat bananen voor ze, verder is er nog niet veel te koop om half 7. Inmiddels staat iedereen bij de poort en horen we dat de bus een half uur vertraging heeft. Mooi, kom op gasten, we gaan ontbijten. Temba weet een restaurantje.

We krijgen roti aloo. Temba zegt: they told me it's not spicy didi, but I'm sure it is. Ik eet het toch en ik ga spontaan vuurspuwen. Temba zegt: you are becoming a real nepali didi.
Mijn zwarte thee blijkt naar nepalese gewoonte een kilo suiker te bevatten. Normaal vind ik dat heel vies maar nu ben ik daar heel blij mee. De zoetigheid neutraliseert de spice van het eten.

De bus is er inmiddels en we zwaaien onze nerveuze kinders uit. Have fun, enjoy. See you in 6 days. Gerda gaat terug naar het guesthouse, Jesper en ik gaan met Nandasingh en Sunil naar Pashupatinath. Op naar de lijkverbrandingen.

Omdat we met nepalezen zijn lopen we nu aan de andere kant van de rivier, pal langs de brandstapels en de lijken die nog de voetwassing moeten krijgen. We zouden ze gewoon aan kunnen raken zo dicht lopen we er langs. Voelt wat ongemakkelijk en voor Jesper is het allemaal iets te veel.

We gaan naar een aap die mensen met een goed hart schijnt te zegenen. Ben benieuwd. De grote aap schijnt ziek te zijn maar er is een kleine aap die dat ook doet. Het is heel zielig. Er zit een bijzonder gefrustreerd en een beetje agressief ogend aapje in een klein kooitje zonder eten of drinken. Wel plastic zakken in zijn kooi. Ik word er naar van.

Kom didi, kom dicht bij die aap staan en buig je hoofd. Ja doei, doe het lekker zelf, straks trekt hij al mijn haar uit mijn hoofd.
Ik doe het niet didi, ik ben bang van die aap.
Laten we dan maar weer gaan.

Weer wringen we ons tussen de rouwende families, de lijken en de brandstapels heen. Niet iets wat ik nog een keer zou willen doen.
We lopen langs vrij opdringerige verkopers, ik zeg chhahindaina, Sunil en Nandasingh barsten in lachen uit.
Ik vraag: dat betekent toch ik wil het niet?
Ja didi.
Zeg ik het verkeerd dan?
Nee didi.
Waarom lachen jullie dan?
Je lijkt wel een nepalees didi.

We beklimmen de trappen die vol zitten met heilige mannen, waarlangs allemaal tempels staan waar Shiva in zit en waarvoor de os ligt te wachten voor een gevecht. Op deze trappen zitten ook veel apen. Niet mijn meest favoriete dieren hoewel ze niet lastig zijn. En zo lopen we Pashupatinath weer uit en terug naar het guesthouse.

Om 12 uur komt Alisha ons ophalen. Zij heeft ons uitgenodigd in haar huis. Kalpana, haar moeder, woont daar ook maar zij gaat over 4 dagen terug naar India om te werken. Ze wonen in de wijk Chabel, een leuke wijk en doet wel veilig aan. Het stelt me enigszins gerust.

Er ligt een superdun matrasje op de grond (hun bed), er staat een kookstelletje op de grond, alle kleren zitten in koffers en het vaatwerk staat ook op de grond. De kamer is hooguit 4x4. Ze zijn er trots op. We krijgen thee en momo's.

Kalpana vertelt dat ze zo arm was, geen huis had om in te wonen maar wel 2 kinderen had waar ze niet voor kon zorgen. Ze bad tot God of hij haar wilde helpen en toen kwam Lies langs die de zorg voor Alisha en Joseph op zich nam. Daar is ze voor altijd heel dankbaar voor. We nemen weer afscheid en gaan terug naar het guesthouse.

Daar kijk ik de documentaire die vorig jaar door Meerwerf goes Global is gemaakt over ons tehuis. Hij is prachtig geworden. Te bekijken op http://www.kbaal.com/nepal

In het tehuis spelen we memory, we badmintonnen, ik klets nog wat met Sudip en dan gaan we terug naar huis. Omdat Saroj niet komt (is wel ff wennen) kunnen we wat vroeger gaan eten. We gaan weer naar de overkant en Hans gaat ook met ons mee. Gezellig.