Nepal 2023: Terug naar Kathmandu.

Ik wandel in mijn eentje in de vroege ochtend over de boulevard in Pokhara. Het is heerlijk rustig en zoals altijd geniet ik van deze rust. Ik vind het oude bord van Trek-O-tel voor het oude, verwaarloosde en verlaten hotel waar wij in 2010 verbleven. Wat grappig.

Ik loop terug langs de oever van het nog stille meer en ga hier op een bankje over uit zitten kijken. Na een tijdje stap ik weer op en ga terug naar het hotel. Ik heb net een kopje thee te pakken als Temba naar buiten komt. Goodmorning didi. Shuva bihani Temba.

Om half 11 komt Momoia met haar zoontje Simon op bezoek. Ook een emotioneel weerzien met Lies en Gerda. Momoia is een dochter van Gaura en Durga, getrouwd en ze woont in Pokhara. Haar man is alcoholist en slaat haar. Een triest verhaal zoals er zovelen zijn in Nepal. De uitzichtloosheid van het bestaan hier doet mensen naar de zelfgestookte drank grijpen en dan meppen ze er op los.

Leuk voorbeeld voor de kinderen, kleine Simon van 8 jaar in dit geval. Ik hoop maar dat hij dit niet als normaal gedrag gaat beschouwen. We spreken met Momoia af dat ze Temba belt voor hulp als het te erg wordt.

We nemen afscheid en dan vliegen we alweer terug naar huis. Het was vermoeiend, erg mooi en zo de moeite waard. Om 4 uur zijn we weer in the Valley Guesthouse. Er ligt een chocolade letter B op mijn bed. Wat leuk. Dank u Sinterklaasje.

Saroj bericht dat hij er om 6 uur weer is. Hij is blij dat ik er weer ben. En ik ben blij om hem weer te zien. Deze keer komt Mahendra mee. Hij woont nu bij zijn ouders, gaat naar klas 11 en heeft het goed thuis.

Ik spreek Pam, de nieuwe vrijwilligster nog even. Zij is ziek, heeft een blaasontsteking. Ze heeft daar medicijnen voor en knapt alweer wat op. Met Gerda en Lies ga ik aan de overkant eten en daarna lekker naar bed.