Nepal 3: Terug naar huis.

Vrijdagochtend op het gemakkie wakker worden, ontbijten, inpakken. Ik laat wat spullen achter in het guesthouse die ik thuis niet nodig heb en volgend jaar hier weer wel. Mooie stok achter de deur om weer terug te komen haha.

Ik zit exact op het toegestane gewicht. Ik zou vanmiddag met Saroj naar Thamel gaan voor wat laatste inkopen maar dat zeg ik af. Ik kan geen onsje extra meer meenemen.

Om half 5 komen Aayushma en Saroj. We lopen een kora om de stupa en gaan dan uit eten bij The Garden Kitchen. Het eten is goed en het is gezellig. We maken wat laatste foto's. Van Saroj krijg ik een mooie, warme sjaal en van Aayushma superleuke sleutelhangers. Een voor Will, een voor Lars en een voor mij. Bovendien heeft ze leuke oorbellen voor mij gekocht. Ik voel me weer heel erg verwend.

We lopen nog 5 kora's om de stupa. De laatsten voor dit jaar. Dan gaan we terug naar the Valley Guesthouse. Om 10 uur komt de taxi om mij naar het vliegveld te brengen. Saroj gaat nog even weg. Laten we dan nu maar afscheid nemen zeg ik.
Nee, ik ben op tijd terug.
Ja, ja, nepalese tijd zeker.
Nee echt niet.
Hmm.... we gaan het zien.

En inderdaad, om 9 uur komt hij terug. Zangbu is bij hem. Ik kom even dag zeggen didi. Ik kan niet blijven maar wilde je toch een goede en veilige reis wensen. Hij hangt een kata om mijn nek. Dag didi, tot volgend jaar.
Dag Zangbu, heel lief dat je even dag komt zeggen.

Saroj en Aayushma gaan mee naar het vliegveld. Ach liefjes, dat hoeft niet hoor. Jullie mogen gerust hier afscheid nemen. Nee mom, we gaan mee. Is wel heel leuk. Op het vliegveld is er dan toch echt geen ontkomen meer aan, we moeten nu echt afscheid nemen. Het valt me zwaar, we blijven elkaar omhelzen tot ik zeg dat ik nu echt moet gaan omdat ik anders ga huilen. Oke mom, goede reis, weer een kata, en tot volgend jaar. Dag lieverds, nog een zwaai en dan ga ik naar binnen.

De vlucht vertrekt op tijd. Fly Dubai is een prijsvechter, vergelijkbaar met Ryan Air. Uitgekleed vliegen dus. Krappe stoelen, de nepalees naast me zit bijna bij me op schoot, geen entertainment en alleen eten en/of drinken als je meer voor je ticket hebt betaald. Voor een vluchtje van 2 a 3 uur is dat prima maar voor 5 uur is het toch een lange zit.

Na 3.45 uur wachten in Dubai boarden we op tijd. Vanwege een technisch mankement vertrekken we een half uur te laat. Deze 7,5 uur durende vlucht maak ik met Emirates. Perfecte maatschappij. Ruime stoelen, meer beenruimte, lekker filmpjes kijken, zelfs lekker eten, meer dan voldoende drinken en superaardig (meest mannen) personeel. Comfortabel vliegen dus.

Op Schiphol loopt alles op rolletjes. Als ik naar buiten kom staat Will daar op me te wachten. Ik ben zo blij om hem weer te zien. Thuis komen we gelijk met Niels het erf op rijden. Wat een leuke verrassing. En wat is Hanne gegroeid en wijzer geworden. Later zal Tjitske ook nog aanschuiven. Sven en Birgit komen aan rijden. O jongens wat leuk. Als Cindy, Pim en de jongens ook nog komen kan ik mijn geluk niet op. Echt heel leuk. We halen chinees en eten met elkaar. Ik hou hier van.

Jans en Jet gaan helemaal uit hun stekker. Die zijn ook blij dat ik er weer ben. En wat ben ik ook blij om ze weer te zien. Sientje hinkt met haar open pootje en kapje om haar kop tussen dit alles door. Ze doet het goed, ze geneest goed maar wat een akelige wond heeft ze aan haar pootje.

Tygo vraagt zich af waarom oma eigenlijk naar Nepal moet, Joey is gewoon blij dat ik er weer ben en Mick wil met oma mee naar Nepal.
Mag wel he oma?
Ja hoor, maar dan moet je nog wel wat groter worden.
Tot het plafond oma?
Ietsje kleiner, anders stoot je steeds je hoofd.
We horen deze middag nog heel vaak dat Mick met oma naar Nepal gaat als hij groter is gegroeid maar niet tot het plafond haha.

In de avond gaan we met de speurgroep curlen  in Woerden. Leuk om jullie allemaal weer te zien. Mooie manier om wakker te blijven en een jetlag te voorkomen. Het is super gezellig, ook als we daarna nog een drankje gaan doen in het bierhuys. Na 2 drankjes wil ik toch wel naar huis. Ik ben nu 48 uur op en wil toch wel heel graag naar bed. Ik val direct als een blok in slaap en word pas wakker als de wekker van Will om half 6 afgaat.

Het is weer over, het was weer geweldig, afscheid nemen valt me altijd zwaar, er blijft een stukje van mij achter in Nepal. Maar het is ook zo fijn om weer thuis te zijn bij mijn gezin, mijn dieren en mijn vrienden.