Nepal: Afscheid Tiom Laura Marinka Childrens Home.

Ik koop nog even wat prijsjes voor de bingo die we vandaag gaan doen. Ik neem gelijk afscheid van Mayli, het namaste brullende groentenvrouwtje die ook speelgoed verkoopt.

Als ik het tehuis binnen kom vliegen de kinderen als een zwerm sprinkhanen op me af. This is a bad day didi, we are going to cry. Ja zeg, hou eens op. We gaan de hele dag nog leuke dingen doen. We beginnen met een soort punnikken met een kartonnetje. Eerst vinden ze het moeilijk maar na een poosje hebben ze de slag te pakken. Ineens wil iedereen meedoen. Leuk hoor.

Na de lunch houden we bingo. Echt iedereen komt meedoen, zo leuk. Er zijn veel prijsjes zodat iedereen wel iets heeft. Iedereen blij. Dus toch niet zo'n sad day.

Ik krijg lieve briefjes van Namuna en Aisha. Ook Chhechi geeft me een schattig briefje waar ik even helemaal vol van schiet. En ik wil niet huilen. Snel veeg ik mijn tranen weg. Binu roept me, kom mee didi, ik heb een cadeautje voor je gekocht omdat we nu vriendinnen zijn. O, wat lief, dank je wel.

Tegen vieren komen Temba en Dev binnenlopen. Ook Saroj is er. Kom didi, zegt Nandasingh, we gaan naar de tv- room. Daar zitten inmiddels alle kinderen en een groot deel van de staff. Temba doet een afscheidswoordje. Ik zeg ook wat en deel chocola uit. So far so good. Dan krijg ik de kata's omgehangen voor good luck en een veilige reis en neemt iedereen persoonlijk afscheid van me. Dag, tot ziens, tot volgend jaar, kom gauw weer terug. Jij bent geen vrijwilliger meer, je bent familie.

Sudip staat op, komt naast me staan, omarmd me en wil ook wat zeggen. Dank je wel mom, voor de tijd dat je bij ons bent. En voor alles wat je voor ons doet. We kunnen altijd met je praten en je helpt ons altijd. Ik ga je zo missen. Ook Alisha doet een woordje. Dank je wel didi, we leren zoveel van je, je brengt altijd gezelligheid en leuke spellen en knutselen en zo. Ook ik ga je missen en ik hou van je.

Ach lieverds, ik ga jullie allemaal ontzettend missen. Volgend jaar kom ik weer terug hoor. Dus maak er wat van komend jaar, doe je best op school en have fun. Ik hoop jullie allemaal weer te zien over een jaar. Er worden veel knuffels uitgedeeld, er worden veel foto's gemaakt.

Chhechi hangt huilend om mijn nek en is ontroostbaar. Ik ga met haar in de nu verlaten tv-room zitten. Meisje toch, we houden toch contact. Je kunt me altijd een berichtje sturen, gewoon voor de lol maar ook als je ergens mee zit. Dat weet je toch? Snikkend knikt ze. Ik ben zo blij dat ik jou in mijn leven heb. Ik blijf altijd jouw mom en jij blijft altijd mijn dochter. Zelfs als we even niet bij elkaar kunnen zijn. En voordat je het weet ben ik er weer. Wanneer kom je dan terug? Ik laat het je weten als ik een ticket geboekt heb oke?

Zullen we even de tekeningen kijken die ik heb gehad van de andere kinderen? Ze knikt en al kijkende kalmeert ze wat. Het moppie, wat zal ik haar gaan missen.

En dan moet ik toch echt het huis verlaten. De kinderen hebben een poort gemaakt waar ik onderdoor moet lopen. Dag didi, daaag. Dag allemaal, tot volgend jaar. Buiten de poort staat Dev die ook even afscheid komt nemen. Nandasingh omhelst me nog een keer. Je zit voor altijd in mijn hart, zegt hij. Amar roept: kom gauw terug. Ik roep terug: weet je het zeker? Dan moet je weer naar engelse les. We lachen er allebei om. Nou doei, doei en samen met Saroj loop ik weg. Onderweg komt Sujan erbij, hij gaat mee naar het guesthouse, hij wil ook afscheid nemen.