Nepal: Schoolreisje.

Na die tonga val ik snel in slaap, ik word ook weer snel wakker. Ik ben misselijk en ren naar de wc. Alles komt er van beide kanten uit. Gadsie. Ik stuur een berichtje naar Dev en naar Binu dat ik morgen toch maar niet mee ga op schoolreis. Ik voel me zo ziek.

Toch val ik weer in slaap en als ik om 6 uur wakker word voel ik me best oke. Zal ik dan toch maar mee gaan? Ik sta op en voel me wat duizelig. Toch maar niet meegaan, ik had er eigenlijk toch al niet heel veel zin in. Vandaag maar rustig aan doen, laatste wasje doen en alvast beginnen met inpakken. Ik draai me nog eens om.

Om 8 uur ga ik naar beneden en drink een kopje thee. Didi, zegt Doma, ga je vandaag op schoolreis? Want de bus staat bij Tinchuli op je te wachten. Dan komen Dev, Tundu en Subash binnen lopen. Kom didi, bus is waiting for you. You must come. De beslissing is dus voor me genomen en ik moet toch mee.

Alisha heeft een plekje in de overvolle bus voor me vrijgehouden. Ze laat spontaan een traantje rollen. Ik ben zo blij dat je er bent, ik was zo bang dat je niet mee ging, zegt ze wel 20 keer. Ook de andere kinders zijn er blij om. Daar doe ik het dan maar voor.

In de bus weer veel te krappe plaatsen, mijn knieën passen niet. Er zijn 4 bussen met elk zo'n 10 zitplaatsen te weinig. In zo'n bus gaat de muziek op standje oorverdovend, wordt er keihard meegeschreeuwd en staat het gangpad vol dansende kids. En dat over de hobbelige wegen vol met gaten gedurende 2 uur. Ik ben blij dat ik zit, ook al is het heel krap.

Aangekomen in Zwitserlandpark, zicht op een paar besneeuwde bergen en verder een dor grassig gebied, gaan we eerst ontbijten. Kikkererwtencurry met tibetaans brood. Pff... en dat op je nuchtere maag na zo'n nacht. Maar het is verrassend lekker en het valt goed.

Alisha, Chhechi en Sudip zorgen er voor dat ik niet alleen ben. Mag ik heel even gaan voetballen didi? Meisje ga alstjeblieft genieten. Dit is je laatste schoolreisje, je hoeft niet op mij te passen. Ik ga met Sajana, Namuna, Chhechi, Chetana, Nabin en Aasish wandelen. We moeten een berg op naar een tempeltje. Hijg...hijg...puf...puf...voordat ik eindelijk boven ben. En die kids rennen met twee vingers in hun neus naar boven. Naar beneden gaat prima, het was een leuke wandeling.

Daarna gaan we lunchen, een soort gezouten, gepofte rijst met pinda's, een bonenprutje en gebraden kipstukken. Lekker prakkie. Daarna zit ik even alleen op een muurtje en besluit ik maar een stukje in mijn boek te gaan lezen. Dat duurt echter niet lang, want er komen alweer kinderen aan.

Ga je mee wandelen didi? Een grote groep gaat een hoge berg op. Alisha en ik gaan een andere kant op naar een standbeeldenplek. Is ook omhoog maar minder ver en minder steil.

Als we terug komen gaan we weer eten, jeempie, alweer!!! Deze keer eten we dal bhat. Met vlees waar ik vriendelijk voor bedank. Dan gaat de versterker op standje zo hoog mogelijk en worden er traditionele nepalese dansen gedanst. Binu trekt me mee, kom didi, dansen. Zij doet de bewegingen voor, ik probeer ze na te doen. Na een genoeglijk uurtje dansen gaan we de bussen weer in.

Uiteraard komen we in de traffic-jam waardoor de reis nu drie uur duurt. Het is pikkedonker als we terug zijn in Kathmandu. Ik heb gevraagd of ik in Tinchulli mag uitstappen, dan hoef ik niet zover alleen door het donker te lopen.

Ik kom veilig thuis en daar blijkt dat Petra weer terug is van haar trekking. Leuk, dan ben ik niet meer alleen. We drinken samen nog een kopje thee en wisselen verhalen uit alvorens naar bed te gaan