Nepal: Een afscheid.

Het is hier overdag bloedheet en 's avonds tijd voor lange broek en lange mouwen. Vanwege mijn nieuwe medicijnen mag ik niet in de volle zon. Da's erg lastig hier dus ik smeer me maar heel goed in en hoop dat dat voldoende is.

Vanmorgen dacht ik door later op de dag te douchen een warme douche te hebben. Da's best lekker als ik mijn haren moet wassen. En een warme douche had ik, het water was zo heet dat ik me er bijna aan brandde. Morgenochtend weer gewoon een koude douche hoor.

Ik loop dagelijks een (paar) cora(s) om de stupa. Omdat het misschien iets doet voor de mensen die wel wat steun kunnen gebruiken en er heerst daar, ondanks de hectiek, altijd een sereen sfeertje. Kortom, ik vind het gewoon lekker.

Het vuilnis wordt nog altijd nauwelijks opgehaald in Kathmandu. Er liggen overal bergen vuil, veel zakken worden kapot getrokken door de honden. Er liggen ingewanden en skeletten op straat en het stinkt als de hel. Smerig hoor.

Wat een shocking day today!
Deepak vertelt me dat hij vandaag voor het laatst in het kindertehuis werkt. WAT??? Dit is geen fijne verrassing. Wat ga je doen?
Ik ga studeren en dan een andere baan zoeken. Ik heb hier 7 jaar gewerkt, het is tijd voor iets nieuws.
Wat een gemis zal Deepak zijn in het tehuis, hij was altijd zo onwijs leuk met de kinderen en zijn karakteristieke lach deed altijd iedereen lachen. Ik voel de tranen prikken, ik ben zo slecht met afscheid nemen. Maar dat hoeft pas over 2 uurtjes.

We kleuren weer vandaag, ik heb kleurplaten mee en de kinderen blijven dat heel erg leuk vinden. Deepak en ik zitten gezellig met ze mee te kleuren. Maar dan moet ik naar huis. Bye kids, see you tomorrow.

Nu moet ik toch echt afscheid nemen. Dag Deepak, dikke knuffel, het ga je goed. Ik wens je een goed leven verder.
Dank je didi, ik zal je missen.
Ik jou ook Deepak. Gelukkig hou ik het droog.