Nepal: Fire and Ice

Nu Lies en Gerda hier zijn heb ik minder tijd om bij de kinderen te zijn. Ik zit bij besprekingen met de staff en Lies en Gerda. Erg interessant allemaal. Zo leer ik nog beter wat er allemaal speelt in en om het kindertehuis. Wel doe ik mijn best om ook tijd aan de kids te besteden.

Zaterdag krijg ik een appje van Saroj. Ik voel me niet goed mom, ik kom vanavond niet. Blijf maar lekker thuis en ziek goed uit joh. Ik hoop dat je je morgen weer beter voelt.

Zondagochtend ga ik met Drea, een gast uit het guesthouse, naar het tehuis. Zij wil het graag zien dus ik geef haar een rondleiding. Ze is erg onder de indruk en geeft aan dat ze ook wel eens vrijwilligerswerk wil doen. Dus we wisselen gegevens uit.

Ik vraag Saroj hoe hij zich voelt. Hij voelt zich nog niet oke, maar ik kom wel mom. Nee joh, echt niet, jij blijft lekker thuis. Bovendien ben ik er ook niet vanavond. Ik ga met Lies en Gerda naar  restaurant Fire and Ice in Thamel. We gaan eten met Wim, een belg die kindertehuis Shangrila home runt, en met Inge, een belgische die bij CPS werkt.

Het is spits en we komen in de traffic-jam terecht. We doen er ruim 2 keer zolang over om in Thamel te komen. Daar blijkt de chauffeur niet te weten waar Fire and Ice is. Hij rijdt Thamel binnen en daar kom je niet zomaar weer uit. Na wat wij "de helse rit van Lies" noemen komen we toch nog bij het restaurant aan. De chauffeur zegt: "Als je nog eens hier heen wilt zeg dan dat je naar Himalayan Bank wil, dat weet iedereen te vinden.

Ik maak kennis met Wim en Inge. Het eten is heerlijk, een keertje een westers hapje, pizza proscuito and funghi. Het gezelschap is leuk. Inge laat het restant van haar pizza inpakken om mee naar huis te nemen. Na het eten zeggen we elkaar gedag, zoeken een taxi en de rit terug naar huis gaat nu veel sneller. We spelen nog een potje Keezen voordat we naar bed gaan. Altijd goed om even lekker te lachen. We hebben een heel gezellige avond gehad.