Nepal: Jarig.

Als ik beneden kom is Lars er al. Hij heeft mijn stoel versierd met een rode kata, want geen slingers te vinden in Kathmandu. Gefeliciteerd mam. Dank je wel. We ontbijten samen. Ik word gefeliciteerd door Hans en door Doma.

Als we uitgegeten zijn komen Doma, Doma, Pasang, Sita, Sajan, Sabitra en Hans "happy birthday" zingend uit de keuken met een taart. Er wordt een stuk vuurwerk op aangestoken, dat doen ze hier ipv kaarsjes. Wat een leuke verrassing zeg, ik voel me echt wel jarig nu. Dank jullie wel.

Ik ga met Lars naar het tehuis. Happy birthday Betty didi roepen de kinderen en de staff naar me. Samen met Lars brengen we de kids naar school zodat Lars ook daar even kan kijken. Chhechi laat hem haar lokaal zien, somber, donker hok. Daarna terug naar beneden voor de openingsceremonie waar we door de directeur aangesproken worden. Trots legt hij ons het gebeuren uit, de "ochtendgymnastiek", het volkslied en het schoollied. Thank you sir, see you, bye.

Als ik in het tehuis de classroom binnen kom zingt iedereen spontaan happy birthday voor me. Lars neemt vandaag de engelse les voor zijn rekening. Hij doet een grammaticales. De staff vind dat erg leuk. Dat snap ik wel, ze schrijven gretig alles op en hoeven niet te praten. En dat vinden ze juist zo lastig. Wat zal dat tegenvallen als ik weer les geef. Maar komende 2 dagen niet, die breng ik nog even met Lars door.

We eten dal bhat met de staff mee in het tehuis zodat Lars weet wat ik elke dag eet. Het is de lekkerste dal bhat die hij tot nu toe gegeten heeft zegt hij. Ondanks dat de groente vandaag okra is, beetje slijmerige groente.

Daarna wil graag even naar de pottery maar ik weet niet of ik de weg nog weet. Ik loop wel even mee zeg Suraj Thapa. Dat is lief, heel graag. Ook Subeckcha wil meelopen. Prima meisje, gaan we met ons vieren. Achteraf had ik de weg nog wel geweten. De pottery is een youth rehabilitation program waar aan jong volwassenen die op straat leven een kans op een toekomst wordt gegeven. Het is opgezet door Paul en onderdeel van Shangrila Home. Daarom ga ik daar graag even kijken en wat souveniers kopen om het goede doel te steunen.

Terug in het tehuis wil Nandasingh graag met Lars volleyballen. Dus wordt het net opgezet en spelen maar. Grappig, overal komen ineens kinders vandaan die mee willen spelen. Ik word ondertussen verwend met knuffels, tekeningen en cadeautjes zoals stickertjes en plakwerkjes door de kleinere kids. Happy birthday didi. Zo lief dit.

Sudip komt thuis uit school. Huh?? Jij hebt toch les tot 6 uur? Ja, maar ik heb vrij gekregen omdat jij jarig bent (dat kan hier dus schijnbaar). Ik wil om 5 uur met Saroj en Aayushma naar jou toe komen. Oke dan, ik deel chocola uit in het tehuis, nepalezen zijn dol op zoetigheid. En dan ga ik gauw naar huis. Kan ik nog even omkleden voordat de invasie komt. Lars blijft nog even doorspelen, ik kom zo zelf wel naar huis. Prima, tot zo.

Om half 6 komt Lars met Aayushma en Saroj, Sudip, Sandesh en Sujan. Zij gaan in de tuin zitten dus ik ga er maar bij zitten. De kou valt mee en anders is het zo'n invasie voor de andere gasten. Aayushma en Saroj gaan naar binnen en even later komen ze met een taart vol met kaarsjes naar buiten lopen. Iedereen zingt "happy birthday". Wauw, 3x toegezongen, 2x taart en allemaal knuffels, tekeningen en ook nog eens heel veel lieve gelukswensen en felicitaties vanuit Nederland. Meer jarig kan een mens niet zijn. Het ontroerd me.

We eten thenduk (soep met heel veel groenten en deeglappen) mee in het guesthouse. Ik word bevestigd in mijn gedachten dat ik dit niet zo lekker vind. Maar ach.... je kan niet alles hebben.

Kami komt ons uitnodigen om Nederland-Qatar bij hem te komen kijken. En zo zit ik op mijn 65e verjaardag tussen nederlanders en nepalen voor het eerst van mijn leven een voetbalwedstrijd te kijken. Wat een bijzondere verjaardag. Ik moet zeggen dat deze wedstrijd niet uitnodigde om het nog eens te doen. Eenmalige actie.