Nepal: Sientje.

In april had ik nieuwe schoenen voor Saroj gekocht. Die zijn echter gestolen. Moet niet gekker worden. Dus gaan we met Saroj, Aayushma en Sudip op stap. Dit is een steeds terugkerend uitje, altijd heel gezellig. Eerst ff shoppen, een hoody voor alle drie. Wat is het duur geworden hier zeg, ik betaal €19,50 per trui. Ook de prijs voor schoenen voor Saroj is sterk gestegen. Ik betaalde in april nog €15,00, nu betaal ik voor vergelijkbare schoenen €26,00.

Als je dan bedenkt dat een nepalees gemiddeld een inkomen heeft van tussen de €60,00 en €70,00 per maand en aan zijn huur €40,00 kwijt is snap je wel dat er weinig ruimte over blijft voor voedsel en kleding. Om over medische zorg maar niet te spreken.

In the Valley Guesthouse wordt het steeds rustiger nu. Omdat het leven zich grotendeels in de huiskamer en tuin afspeelt maak je met iedereen wel contact. Dat betekend dat je ook vaak mensen uit staat te zwaaien. Gisteren ben ik met Marloes en Arjan uit eten geweest bij Shabalye, een voor ons nieuw restaurantje. Heerlijke gegeten en een gezellige avond gehad. Vanmorgen afscheid van ze genomen, zij zijn terug naar huis.

Vanmiddag gaat Marcelin weer naar Nederland en morgen vertrekken Niels en Rhodé. Het wordt stil. Gelukkig komen Will en Lars vrijdag weer hier. Daar kijk ik wel naar uit.

Vorige week zijn zowat alle kinderen ziek geweest, nu is de staff aan de beurt. Maandagmiddag hebben we Crazy 77 ( eigenlijk Crazy 88 maar ik kon geen 88 opdrachten verzinnen) gespeeld. Kunnen we wat winnen didi? Jazeker, dus doe je best. Verdeeld in 4 groepjes gaan ze aan de gang. Het is een geren en gegil, de kids worden er helemaal hyper van. Maar leuk dat het is. Nandasingh keek daar erg naar uit. Helaas is hij ziek en zit als een dood vogeltje op een bankje. Jammer voor hem, hij had er zo'n zin in. Na de uitslag vertel ik de gewonnen prijs. We gaan allemaal momo's eten. 

Vandaag blijf ik thuis, hoofdpijn en ik raak mijn stem kwijt. Maar ff rustig aan doen. Ik wil niet ziek zijn als Will en Lars hier zijn.

Zondagnacht belde Niels, hij had Sientje, onze poes, gevonden. Ze zat met haar pootje vast in een rattenklem. Dus hup, naar de dierenarts. Het ziet niet zo goed uit, ze is geopereerd maar de wond was weer gaan etteren. Ze ligt nu nog aan het infuus bij de dierenarts, grote kans dat ze haar pootje moeten amputeren. Het arme beestje, gelukkig heeft Niels haar op tijd gevonden.