Nepal: De voorbereidingen.

De aanloop naar een reis, er gaat altijd zoveel om in je hoofd. Zoveel om over na te denken. Vergeet ik niks? En juist daardoor vergeet ik alles.

Al 2x een afspraak gemaakt met de kapper op een tijdstip dat ik helemaal niet kan. Ik heb besloten om mijn haar maar gewoon te laten groeien. Als ik terug ben kijk ik wel weer.

Een jaar geleden kreeg (nou ja... ik moest hem echt betalen) ik een kroon. Mijn kies was afgebroken, ik had er nooit pijn aan. Sinds de wortelkanaalbehandeling had ik dat wel. Niet heftig maar toch maar ff laten kijken voordat ik naar Nepal ga. Ik ga daar liever niet naar een tandarts.

Er wordt een gaatje in een andere kies ontdekt dus vullinkje erin. En ja, die wortel van die kroon.... dat wordt een opklapje. Huh.... wat is dat??? Je moet naar de kaakchirurg. Dat gaat natuurlijk nooit meer lukken dus een antibioticakuurtje mee voor het geval het op gaat spelen.

Huisarts heeft gebeld of ik nu kan komen voor mijn buiktyfus shotje. Oke, kom eraan. Ik voel de vloeistof pijnlijk mijn arm instromen, 2 dagen met een stijve arm gelopen. Ach... het is voor het goede doel.

Iedereen mag over vaccineren tegen corona denken wat hij wil en ik dus ook. Het geeft mij een veiliger gevoel. Helaas is mijn geboortejaar nog niet aan de beurt en de GGD maakt geen uitzonderingen. Balen. Gelukkig zie ik op donderdag voor vertrek ineens dat ik een afspraak kan maken. Ik kan dezelfde dag al terecht en ik ben heel blij dat ik dit af kan vinken.

Nog ff naar de dokter voor een bloeddruk die maar niet onder controle te krijgen is. Weer nieuwe medicijnen erbij én ook nog een alternatief voor het geval deze niets gaat doen. Ik mag zowat wel een extra koffer voor alle pillen meenemen. Maar goed, ook dit is geregeld.

Vrijdag gaan we naar het Nepalese consulaat in  Amsterdam. We gaan met de trein, online tickets gekocht, ruim op tijd naar het station. So far so good. We zijn er 10 minuten voordat de trein vertrekt. We gaan ff zitten en zitten zo te kletsen dat we de trein gewoon voorbij laten rijden. Haha.... hoe lomp kan je zijn. Wat nu?? Visum halen is op afspraak, een volgende trein vertrekt te laat. Shoot..... dan maar met de auto naar Amsterdam. We zijn er op tijd en hebben de visums binnen. Wat een idioten zijn wij toch. Achteraf kunnen we er smakelijk om lachen.

Inmiddels zijn mijn tassen en ook die van Will gepakt. Hij komt samen met Lars naar Nepal voor een trekking. En om mij te bezoeken natuurlijk hoewel dat ondergeschikt is geloof ik haha.

In de vriezer staan voldoende maaltijden voor 2 maanden, de auto's zijn gekeurd, het hondenpension besproken, de parkeerplaats bij Schiphol is geboekt voor de periode dat Will komt.

Er moet nog het een en ander geprint maar de printer zegt "doe het zelf maar". Ik ben zo blond met dat soort dingen, geen idee hoe dit op te lossen. Ik moet een QR-code en een ingevuld ccmc-formulier uitgeprinten anders mag ik Nepal niet in. Straks maar eens proberen of die printer het vanzelf weer gaat doen. Hij is er tenslotte ook  vanzelf mee opgehouden.