Nepal: Wederom een afscheid.

Durga, een gids in de annapurna, is met zijn zoon Bikram met de bus van Pokhara naar Kathmandu gekomen. Een minimaal 8 uur durende reis om Lies en Gerda te ontmoeten. Ik ontmoet hem ook, een uiterst charistmatische man. Het is heel gemakkelijk om een praatje met hem te maken.

Bikram staat elk vliegtuig dat overkomt, en dat zijn er veel, na te kijken. Hij heeft nog nooit een vliegtuig gezien. Dit is voor Durga de tweede keer dat hij de bergen verlaat en in Kathmandu is. Bikram is nog nooit eerder uit de bergen gekomen.

Na 2 dagen nemen we afscheid van hen. Volgende keer als  in Nepal bent Betty didi kom je naar mijn huis. We gaan dan een easy trekking doen en je slaapt bij mij thuis. Mijn vrouw kan heerlijk koken. En dan mag jij de buffels melken. Wij zijn nu ook vrienden.
Dat gaan we zeker doen Durga. Lijkt me geweldig.

Via Christel heb ik voetvalshirts en broekjes van Sportlust Woerden mee gekregen. Ik besluit de futsal (voetbalhal) te huren (€10,00 voor 2 uur) en een tournooitje te organiseren. Het is een groot succes. De meeste kinders vinden voetballen (op hun blote voeten) heel leuk. Dat ze dan ook nog nieuwe kleding krijgen is helemaal een feestje.

Ook vandaag geen engelse les voor Amar. Hij moet weer met Bhim naar het ziekenhuis. Amar ik denk dat jij de kinderen ziek maakt om maar niet naar engelse les te hoeven, zeg ik. Dat is mijn talent didi, antwoord hij. Daar moet ik dan wel weer om lachen. Hij is totaal niet gemotiveerd. Ik vertel dit aan Dev en we besluiten dat we een klasje maken waar ook anderen kunnen aansluiten. Dat is waarschijnlijk effectiever. Sunil en Binu geven gelijk al aan dat ze graag mee willen doen. Morgen maar even verder uitwerken.

Het is de laatste dag van Lies en Gerda in Nepal. Ik vraag Nandasingh of hij Lies op de motor op wil gaan halen. Natuurlijk wil hij dat. En hij heeft ook een goed idee. De kinderen van klas 10 zitten tot 6 uur op school, zal ik gaan vragen of ze eerder naar huis mogen om afscheid te nemen? vraagt hij. Ja doe maar. Zo gezegd, zo gedaan. Dat kan hier gewoon.

Lies en Gerda zijn in het tehuis, alle staff is aanwezig, alle kinderen zijn aanwezig. In de tv-room spreekt Temba Lies en Gerda toe. Dan doet Lies een woordje en ze vraagt of een van de grote kinderen misschien nog iets wil zeggen. Ehhmm... doodse stilte... en dan staat Sudip op en doet een kort woordje. Sudip, van alle kinderen, wauw. Wat is hij veranderd zeg, van een zeer verlegen joch tot nu een woordje doen. Ik geef hem een knuffel en vertel hem dat ik heel erg trots op hem ben.

Lies en Gerda zijn inmiddels behangen met kata's. Het is nu tijd om te gaan. De kinderen geven ze een knuffel en komen dan naar mij. Jij gaat toch nog niet weg didi? Nee hoor, ik ben er morgen weer gewoon. Gelukkig didi, zegt Alisha. Als jij weg gaat gaat ook ons plezier weg. Ach meisje, zo erg kan het toch niet zijn? Voorlopig ben ik hier nog bijna een maand hoor.

Lies en Gerda gaan achter op de motor bij Temba en Nandasingh. Ik kom jou zo op halen didi zegt Temba. We gaan bij hem en zijn vrouw op bezoek. Leuk hoor. Ik zit achterop bij Temba met Kasan (het 3 jarige zoontje van Temba) tussen ons in. Temba rijdt heel rustig en voorzichtig. Maar de weg is heel slecht en heel steil naar beneden. Ik vind het doodeng. Gelukkig is het niet zo heel ver.

Temba heeft een leuk huis en een leuk gezin. We drinken wat, we praten wat en dan gaan we weer. Eerst Lies en Gerda, daarna komt Nandasingh mij ophalen. Nu moeten we weer steil omhoog, ook weer doodeng maar gelukkig geen klein kind tussen ons in nu. Bij tinchuli chowk zeg ik dat ik verder wel loop. Nee, ik zet je af bij het restaurant zegt hij. Oke, rij maar een klein stukje verder dan. Ik wijs hem het restaurant. Weet je zeker dat Lies en Gerda hier zijn? Ja hoor, het is goed, dank je wel Nanda. Hij loopt toch even mee om te kijken of ze er echt wel zijn. Wat een lieffie is hij toch.

We eten weer superlekker in Himalyan Takali Restaurant. Ik ben verslaafd aan hun vegetarische sissler, zoooo lekker. Ze zien de kata's om de nek van Lies en Gerda en als wij weg willen gaan komen ze ook met een kata. Dag didi's, goede reis en tot een volgende keer. Hoe leuk is dat.

We drinken nog een khukri-cola in het guesthouse en dan is het echt bedtijd. Morgen gezond weer op. En vrij vroeg want de dames vertrekken om 7 uur naar het vliegveld.

Om half 7 zit ik beneden in een uitgestorven "huiskamer" dit verhaal te schrijven. Ik ben iig op tijd om dag te zeggen tegen Lies en Gerda. Ik ga mee naar het vliegveld. Er steekt een groep monniken over. O jé, zegt Lies, ze gaan de rode loper uitleggen, haha. Lobsang gaat de dames inchecken en rolstoelbegeleiding regelen voor Lies. Dan is het tijd om te gaan. Goede reis dames, ik zal jullie missen.