Een nieuw sponsorkind en weer afscheid nemen.

Will en ik hebben besloten om nog één van de kinderen te gaan sponsoren. Ik heb echt een klik met Roman en wil hem graag als sponsorkind. Dat kan wel, maar Roman heeft al een gedeeltelijke sponsor. Na er even over nagedacht te hebben besluit ik toch om een kind te kiezen dat nog geen sponsor heeft. Voor de kids is het heel belangrijk om er een te hebben en zij hebben geen weet van volledige sponsoring of niet. Mijn keus valt op Bikram. 

Bikram is een heel onopvallende, bescheiden en beleefde jongen van 13 jaar. Hij is ong. 4 jaar geleden samen met zijn broertje Sombahadur en zusje Jamuna uit een varkensstal gehaald waar ze in leefden.  Eenzaam en verlaten door iedereen zochten ze 's nachts de beschutting van de stal en de warmte tussen de varkens op. Overdag bedelden ze om te kunnen overleven. Wat een triest en ellendig leven. Gelukkig heeft Lies ze ontdekt en van de straat gehaald. Som en Jamuna hadden al snel een sponsor maar Bikram (de oudste van het stel) niet. 

Elke keer als Lies in Nepal komt vraagt hij of ze al een sponsor voor hem heeft gevonden. Tot nu toe is dat nog niet gelukt. Toen ik hem vertelde dat Will en ik hem graag willen gaan sponsoren brak er langzaam een glimlach van oor tot oor door op zijn gezicht. Wij hebben een kind heel erg gelukkig gemaakt. Het is zo'n lief joch, echt een schatje. 

Ik laat het toenadering zoeken maar even van hem uit komen, hij is zo'n verlegen jochie. Volgens mij weet hij niet zo goed wat hij nu moet. Hij kent me natuurlijk al, maar moet hij zich nu anders tegen me gaan gedragen, en hoe dan? Ik zie dat hij dat lastig vind. Gisteren kwam hij vragen of ik met hem wilde badmintonnen. Dat is heel wat voor hem, hij is daar eigenlijk veel te verlegen voor.

Maandagochtend trakteren Lies en Gerda op gebak aan de staff van het tehuis. Vanmiddag vliegen ze naar huis. Het is gezellig om met de hele club aan tafel te zitten. Daarna ga ik nog één keer met Gerda en Lies lunchen in "Garden Kitchen". Zij eten romige tomatensoep met boternaan, ik een chicken-momo-soup. Superlekker. Lies gaat terug naar het huis van Martine dus neem ik nu afscheid van haar. Dank voor alles Lies en een goede vlucht terug.

Met Gerda ga ik terug naar the Valley Guesthouse. Ik ben hartstikke moe en ga ff liggen. Ik val zowaar in slaap en word net op tijd wakker om nog een theetje met Gerda te drinken voordat de taxi er is. Nou Ger, het was heel leuk om je te leren kennen. Ook voor jou een goede reis terug.

Een paar dagen geleden heeft Gerda, die kapster is, mij en Debby nog even geknipt. Het kwam zo uit dat dat in het tehuis gebeurde. Debby heeft lang haar en er gingen alleen maar puntjes af. Dat was voor de mensen hier nog enigszins te begrijpen. Ze houden hier van vrouwen met lang haar. Saroj zei pas tegen me: didi, if you come next year your hair wil be like this en hij wijst een plek halverwege mijn rug aan. Haha, blijven dromen kid. Maar ik wil mijn haar wel weer wat langer laten groeien. Afijn, Gerda knipt het in model. Werkelijk iedereen kwam geschokt vragen waar ik mee bezig was. Oh didi, why are you cutting your hair? Don't do that please! Ik zei dat Gerda er een stukje aan knipte. Ik heb toch sterk de indruk dat de mensen hier nu denken dat ik mentaly ill ben haha. Maar bedankt Ger, ben er blij mee.

Het nieuwe volleybalveld wordt volop gebruikt. Heel leuk voor Debby, zo heeft zij er ook nog plezier van en vooral kan ze zien hoeveel plezier ze er hier van hebben. Als ze niet volleyballen komen de badmintonrackets te voorschijn en wordt het als badmintonveld gebruikt. Dubbeldoel dus. Een groot succes.

En dan komt de dag dat ook Debby voor het laatst is. We gaan na de lunch nog eenmaal naar de stupa voor een koffietje. Onderweg komen we Susan tegen die ook mee gaat koffie drinken. 's Avonds eten we dall bhat in de keuken van het huis en daarna wordt er met alle kinderen die thuis zijn afscheid van Debby genomen. Buiten wordt de muziek aangezet en gaan we met z'n allen dansen. Superleuk. Bikram zoekt me op om samen te dansen. Het is leuk hoe hij steeds meer toenadering zoekt. Na afloop wil Nanda ons achter op de motor naar huis brengen. Ik ben er niet zo dol op gezien het hectische, chaotische verkeer en al die gaten in de weg. En dan ook nog eens zonder helm. Maar ik laat me overhalen en Nanda rijdt echt heel voorzichtig gelukkig.

Ik ga vandaag iets later naar het tehuis omdat ik nog samen met Debby wil ontbijten. De taxi komt om half 9 voorrijden. Bye, bye, Deb, het ga je goed. Geniet van je reis door Thailand, de Filipijnen en Vietnam. Ik ga je hartstikke missen. We pinken beiden wat traantjes weg terwijl de taxi langzaam uit het zicht verdwijnt.