Een nieuw verhaal

Het was me het weekje wel. Druk, druk, druk. 

Maandag naar de dokter, naar de orthomoleculaire therapeut, naar de kapper, coachgesprek én naar het dementie-theater in de Wulverhorst. De kapper is niet gelukt, afspraak verplaatst. Het dementie-theater "Dag mama" was ongelooflijk mooi, aangrijpend, indrukwekkend en onwijs goed gespeeld. Zo herkenbaar. Niets dan lof. 

Helaas moesten wij voordat het afgelopen was halsoverkop naar huis, de buurvrouw rook een kruit- cq brandlucht bij ons op het erf. OMG...de boel zal toch niet in brand staan😱.

Dát gelukkig niet maar er hing idd. een heel sterke lucht. We hebben niets gevonden wat daar de oorzaak van zou kunnen zijn. We zijn blij dat de buuf ons waarschuwde want voor hetzelfde geld was er wel iets mis geweest.

Dinsdag oppasdag...

Woensdag moest er dan toch echt ingepakt worden. Het was lastig deze keer omdat het onrustig is in mijn hoofd en ik nog steeds alles vergeet. Ik vond de e- reader van Will mét de oplader terug. Die was ik al even kwijt. Gelukkig. Ik zal ook de mijne even pakken om op te laden en er een paar nieuwe boeken op te zetten. Maar de mijne ligt niet op de plaats waar hij lag. OMG...waar heb ik dat ding nou weer gelaten? Ik herinner me niet eens dat ik hem gepakt heb. Ik zoek alles na maar vind hem niet. 

Vanmiddag naar de kapper, fijn, dan lijkt het nog ergens op als ik op vakantie ga. Maar missie van vandaag is niet gelukt, ben nog niet ingepakt!

Donderdag terugkomdag van het Mevr.de Boer-weekend. We moeten naar de Basisz in Zeewolde. Pfff....komt eigenlijk niet zo goed uit, hele dag weg. Maar het was zeer de moeite waard. De verbondenheid die wij als vreemde boerinnen binnen zeer korte tijd met elkaar voelden tijdens het weekend was er direct weer. Wat was het fijn om iedereen weer te zien, wat was het mooi (en soms ook minder mooi) om ieders verhaal te horen en persoonlijke groei te zien. En wat was het ook mooi om de Basisz te zien en een idee te krijgen van het fantastische werk wat daar verricht wordt. Kortom, het was een dag met een gouden randje.

Vrijdag moet er toch echt ingepakt worden. Ik ben nog steeds mijn e-reader kwijt. Dan maar gewoon boeken meenemen. Zwaar. 

Het lukt me om de kleding in de tassen te krijgen voordat ik met Jet moet gaan trainen. Is wat lastiger inpakken dan anders. Omdat we met een groep reizen deze keer nemen we wat meer kleding mee. Normaal zijn we altijd echte viespeuken op reis, lopen gerust een week in dezelfde kleren. Normaal hebben we rond de 10 kg bagage bij ons, nu rond de 14. Maar normaal gaat de bagage op onze rug, nu hoeft dat niet. Dus.....

Even snel naar Bergambacht voor het gehoorzaamheidsexamen met Jet. We slagen met vlag en wimpel, halen de hoogst mogelijke score. Zo trots op Jetje.

Gauw terug naar huis, verder met inpakken. Nog even wat boodschapjes doen want Niels en Tjitske eten gezellig mee vanavond. Het lukt om alles in de tassen te krijgen. Cindy, Pim en de kinders komen nog langs om gedag te zeggen. Daar had ik niet op gerekend maar dat is wél superleuk. Tygo zegt: oma, gaat jij naar het buitenland? Ja knul. Maar dan gaat ik mee, ik wil ook naar het buitenland!! Lieffie😍

We eten gezellig samen met Niels en Tjits, nemen de laatste dingetjes door. Zij gaan in de weekenden melken, zorgen voor Emma en zij brengen Jans en Jet maandag naar het pension. 

Inmiddels is ook Lars gearriveerd. Hij brengt ons morgen naar Schiphol. Alles zit nu in de tassen, ik vind mijn e-reader weer (dus alle zware boeken uit mijn tas) maar geen tijd meer om de nieuwe boeken er op te zetten. Will is nog druk met de laatste loodjes, en ik ga naar bed.