Nogmaals de cora lopen

Het word langzaampjes aan steeds kouder, de winter doet zijn intrede. Ik doe nu mijn jas aan als ik 's morgens naar het tehuis ga. Overdag schijnt gelukkig nog steeds het zonnetje en dan kan ik nog lekker in mijn korte mouwtjes rondlopen. Echter verdwijnt de zon in de loop van de middag en dan wordt het kil. In de huizen blijft het nu ook kouder, eten met je jas aan in de restaurants of de keuken van het tehuis. In het guesthouse trek ik mijn longsleeves, een trui en een vest over mijn hemd en t-shirt aan. Ingepakt in een paar fleece-dekens en met een warme sjaal om mijn nek drink 's avonds nog een hete ginger-lemon-honey-tea voordat ik om 8 uur/half 9 mijn bed in duik om warm te worden. In bed trek ik mijn thermo-ondergoed aan onder mijn pyama, dan is het wel te doen. Wat dat betreft spijt het me niet dat ik over 3 weken naar huis ga. Dan kan ik weer genieten van de luxe van een verwarmd huis.

Ik ga nu ook overdag terug naar huis om te douchen. Midden op de dag, als de zon het water heeft verwarmd, heb ik tenminste een warme douche. Tot nu toe vond ik een koude douche 's morgens niet erg maar met deze kou wordt dat me net iets te veel ice-man-challenge, vooral als ik ook mijn haar wil wassen. 

Als ik terug kom in het tehuis heb ik eens een keertje gel in mijn haar gedaan. Heb je geslapen didi? vraagt Pratik. Nee hoor, hoezo? Nou je haar zit zo rommelig. Haha, ze houden hier van strak gekamde lange haartjes en ze strijken de mijne weer gauw plat op mijn hoofd.

Ik zie klas 9 van Jeevan Tara Academy op het veldje naast het tehuis staan. Er zitten zo'n 5 kinders van ons in deze klas. Ze dragen handschoenen en mondkapjes. He, die gaan schoonmaken. Ik ga vragen of ik kan helpen maar ze zijn net klaar. Over een paar weken weer. Ik kijk rond en zie idd 20 volle vuilniszakken staan. Ik kijk nog eens rond en zie echt geen verschil. Kun je nagaan wat een troep er hier allemaal op straat ligt. Toch een mooi initiatief.

Het water dat hier uit de kraan komt is grondwater. Meestal ziet dat er redelijk helder uit maar regelmatig komt er ook gewoon bruin water uit de kraan. Zo ook gisteren. Roman zegt tegen me: didi ik ga mijn tanden niet poetsen hoor met dat bruine water. Dat kan ik me best voorstellen. Ik heb een compromis met hem gesloten. Hij poetst zijn tanden met een droge borstel zonder tandpasta en drinkt daarna een  glaasje schoon flessenwater. Dan zijn iig de etensresten van zijn tanden af.

Ik loop rond half 6 's morgens richting de stupa. Het is nog pikkedonker. Geen winkeltjes die open zijn, geen verkeer, heel veel voetgangers. Ik heb me er al eerder over verbaasd hoe vredig Kathmandu dan aandoet. Ik haal verschillende mensen in. Ik ben helemaal gewend aan de rustige, relaxte manier van leven hier. Aan het looptempo van de mensen kan ik echter niet wennen. Dat gaat zoooo langzaam dat ik me soms afvraag waarom ze niet omvallen. Dus ik haal mensen in. Maar vanmorgen word ik zomaar 3x door een nepalees ingehaald. ??? Hoe kan dat?

Ik ga de cora lopen met een reden, 3 redenen eigenlijk. Voor twee ernstig zieke baby'tjes en een jonge moeder met een ernstige hartafwijking waarbij dotteren de eerste keer niet gelukt is. Zou het iets betekenen dat ik 3x word ingehaald? 

Ik zie nu dingen bij de stupa die me vorige keer niet opgevallen zijn. Allereerst lopen de mensen hier wel heel snel. Laten priesters zich na elke 3e stap biddend plat op de grond vallen. Zitten er heel veel priesters te bidden met hun gebedenboekjes en brandende potten wierook uche, uche. De bedelaars uit deze wijk zitten op een rij naast elkaar brood te eten en thee te drinken voordat hun werk(bedel)dag begint. Er wisselt enorm veel geld van eigenaar, deels naar de monnikken, deels naar de bedelaars.

Ik loop mijn rondjes op gevoel, heb niet van tevoren bedacht hoe vaak ik de cora zou lopen. Eigenlijk wel bedacht dat ik het 3x zou doen maar ik blijf doorlopen tot ik voel dat ik er klaar mee ben. Dat is na het 6e rondje. Ik heb mijn kilometers voor vandaag er al weer op zitten. Terwijl ik terug loop zijn er al veel winkeltjes open en is ook het verkeer alweer op gang gekomen, weg vredigheid. Maja, bij wie ik altijd mijn fruit koop, is haar kraampje aan het opbouwen. Namaste Maja, kan ik al fruit kopen? "Namaste didi, natuurlijk. 3 sinaasappels en 3 bananen?" Ja doe dat maar (ik neem altijd hetzelfde)." Dat is 100 roepies (€0,80)". Dank je Maja, have a good day. "Bye didi".