Oberpfelzer Wald in Beieren

Zaterdagochtend 8 uur, de koffers liggen op de achterbank, de honden zitten in de kofferbak, Will is er klaar voor, Niels maakt het melken af. Nog even afscheid nemen van de jongens en dan kunnen we gaan. Bijna 8 uur rijden naar een klein gehucht in Beieren in Duitsland, vlakbij de Tsjechische grens. Dag jongens, fijne week, zie jullie zaterdag as. weer.

Dan zijn we onderweg. Het is lekker rustig op de weg en we schieten goed op. We stoppen om te tanken, de benen te strekken, een kop koffie te drinken en de honden even te laten plassen en verder gaat de reis weer. Tot de tank weer leeg is en we gelijk gaan lunchen.

Ik moet de huiseigenaar bellen om te zeggen dat we 6 uur zullen aankomen. Fijn als je heel slecht duits spreekt, maar schijnbaar begrijpt de man wat ik zeg. We hebben veel bekijks vanwege de honden. Een vrouw begint een heel verhaal in het italiaans, sorry dat verstaan wij niet. Een jongen wil de honden aaien en vertelt dat hij uit Colombia komt en in Duitsland studeert (leuk, kan ik even spaans oefenen). Zijn ouders zijn bij hem op bezoek en ze willen met de honden op de foto. En zo hebben we in een half uur tijd duits, engels, spaans en italiaans (non parlo italiano en arriverderci) gesproken. Lachen.

We komen om half 6 aan in Stadlern en de huiseigenaar is er nog niet. We besluiten maar alvast een wandelingetje met de honden te maken, die beestjes hebben zich heel voorbeeldig gedragen en zonder problemen de hele dag in de kofferbak gelegen. Dus een lekkere wandeling hebben ze wel verdiend.

Na de wandeling krijgen een rondleiding door een leuk huis en het moet gezegd, we hebben nog nooit in zo'n schoon huisje gelogeerd. Nadeel is dat dit huis niet aan een doodlopende weg ligt (zoals ons gezegd was) maar aan de hoofdweg waar best veel verkeer langs komt. En als we in onze omheinde tuin willen komen moeten we eerst de honden aanlijnen en via deze weg naar de tuin lopen.

De communicatie met de huisbaas verloopt wat stroef omdat wij echt heel slecht duits spreken. Het is een vriendelijke man maar wij begrijpen hem niet en hij begrijpt ons niet. Gelukkig ligt er veel toeristische documentatie in het huisje, wandelkaarten en zo, weliswaar in het duits maar daar komen we wel min of meer uit.

1. Stadlern is een doods dorp, geen restaurants, geen kroeg, een piepklein spar-supermarktje en geen mens op straat. Ook in de iets grotere omliggende dorpen is er geen winkel, kroeg of restaurant geopend. Gelukkig heb ik levensmiddelen meegenomen anders hadden we toch echt een probleem gehad.

Wat wel erg leuk is, op slechts 500 meter van het huis lopen we zo een prachtig natuurgebied in waar we fantastisch kunnen wandelen. De volgende ochtend loop ik met de honden de berg op om ze uit te laten. Ik heb mijn fototoestel niet bij me en dat is erg jammer want ik ben getuige van een prachtige zonsopkomst. Het is hier ontzettend mooi en met de opkomende zon is het nog mooier. Ik geniet terwijl de honden lekker ronddollen.

Na het ontbijt besluiten we de "Romantisches Rosenthal" rondwandeling van 12 km. te gaan maken. We rijden naar Rackenthal en beginnen daar een wandeling. Er zijn hier in de omgeving veel wandelingen uitgezet en heel goed bewegwijzerd. 

We volgen ons symbool door een schitterend landschap en komen in Schönsee uit waar we denken te lunchen. Helaas is ook dit een doods dorp en we mogen van geluk spreken dat we een kop koffie met gebak kunnen krijgen. Dan maar zonder lunch verder lopen. De wandeling gaat best redelijk steil omhoog, uitputtend en mijn knieblessure speelt behoorlijk op. Ook Noor heeft het moeilijk en we zijn bang dat ze het niet volhoudt. Maar we moeten verder. We lopen.... en lopen.... en lopen.... mijn god.... wat is 12 km ver. We zijn ook al 4 uur onderweg maar dat zal wel komen doordat we steeds berg op, berg af lopen. Ondertussen krijgen we sms-jes... welkom in Tsjechië. Huh... we zouden toch niet bij Tsjechië in de buurt komen op deze wandeling? We snappen er niets van. Maar ach, de zon schijnt en de natuur is fantastisch. Na 5 uur lopen komen we eindelijk het bos uit. Hehe, we zijn er. Nu nog even kijken waar de auto staat. Dan zien we verbaasd dat we in Stadlern zijn, vlakbij ons huis. Huh?? We zouden toch in Rackenthal moeten zijn. We brengen de honden naar huis, drinken wat, eten een appel en dan moeten we de auto ophalen in Rackenthal. Maar we hebben echt geen zin om weer 4 a 5 uur te moeten lopen dus bellen we maar een taxi.

Als we de wandelkaart nog eens bestuderen zien we dat we in Schönsee een ander symbool hadden moeten gaan volgen. Nu waren we bezig met de "Karl Krampol Weg", een lange afstandswandeling en hebben we iets van 18 km. gelopen. Best knap, ongeoefend, met een knieblessure, met een oude hond die nu enigszins kreupel loopt. Volgende keer wel beter opletten.

De volgende ochtend loopt Noor weer fris en fruitig mee te dartelen de berg op. De spar is open en ik haal verse broodjes voor het ontbijt. We besluiten vandaag de "Böhmerwaldturmweg" rondwandeling van 8 km te maken want hoewel je hier echt fantastisch kan wandelen is er verder niet veel te doen. Het is weer mooi weer en we kunnen deze wandeling vanuit ons huis beginnen. We genieten weer van het mooie landschap en lopen op ons gemak naar de uitkijktoren op de grens met Tsjechië. Ook Noor houdt het goed vol, als ze maar los kan lopen zodat ze haar eigen tempo kan bepalen gaat het prima.

's Middags spelen we een potje scrabble en drinken een kopje thee in het zonnetje in de tuin. 's Avonds willen we nu toch wel een keer uit eten en we rijden naar Weiding. We parkeren de auto in weer een doods dorp. Geen mens op straat. Ben benieuwd of dat restaurant wel open is. We lopen naar binnen en het blijkt heel erg druk en gezellig te zijn.

We worden aan een tafel gezet, we treffen het, het is spare-rib-avond. Will besteld spare-ribs en ik een rollade met knüdeln. Terwijl we op ons eten wachten schuift er een duitser bij ons aan tafel aan en besteld ook een bordje eten. En dan nog één en nog één en in no time zitten we met 6 man aan tafel te eten. In ons allerbeste (=krakkemikkig en slecht) duits maken we een praatje en vinden het eigenlijk wel heel leuk en gezellig zo. Het eten was heerlijk en we hebben ons buikje flink rond gegeten voor maar € 5,95 pp.

De volgende dag gaan we naar de Aziëmarkt in Tsjechië. Was dit vroeger een grote, levendige markt, er is nu niet veel meer van over. Veel kramen zijn gesloten en er zijn amper klanten. Wel nog even lekker kunnen onderhandelen over een zonnenbril en een trui.

We rijden door naar Bor, een klein tsjechisch plaatsje met een kasteel (welk plaatsje in Tsjechië heeft dat niet). Hier eten we hemenex, ons favoriete tsjechische gerecht. Heerlijk. We bekijken het kasteel, wandelen door de gigantische kasteeltuin en rijden binnendoor door een mooi landschap terug naar Stadlern.

Vandaag een 12 km wandeling. Hoewel deze wandeling "Kapellen und Burchten" heet komen we wel 1 hele kapel en 1 hele burcht tegen, waarvoor we ook nog van de route af moeten. Deze wandeling loopt over hele mooie bospaden maar ook hele stukken over de weg, door een stad en we moeten regelmatig een drukke weg oversteken. Voor mij was deze wandeling een teleurstelling.

In Oberviechtach, waar we de wandeling beginnen en eindigen, hebben ze een gezellig plein met terrasjes en er zijn mensen. We kunnen helaas wederom niet lunchen en moeten het weer doen met koffie en gebak. Maar je wil wat als je net 12 km berg op, berg af hebt gelopen.

Donderdag maar even niet wandelen maar plaatsjes bekijken. Eerst naar Waldmünchen. Dat blijkt een klein dorp dat bestaat uit een mooie kerk en een mooi raadhuis. Hier zijn we snel klaar, dus op naar Cham. Dit is een grotere plaats met een gezellig plein vol met terrassen en mensen. We bekijken de kerk en de stad en lunchen (jaha, dat kan hier wel) op een terras. Er staat pannenkoekensoep op de kaart en daar zijn wij wel nieuwsgierig naar. We bestellen dit en krijgen een heldere bouillon met reepjes pannenkoek erin. Het smaakt best.

Weer terug in het huis spelen we een potje yahtzee en drinken een kopje thee in de tuin, lekker in het zonnetje.

Vrijdag staat er een 10 km lange wandeling op het program, de "Bayern-Böhmen-Runde 2. Deze wandeling loopt deels door Duitsland en deels door Tsjechië. We rijden in 10 minuten naar Friedrichshäng waar de wandeling begint. Vanuit dit plaatsje blijken veel wandelingen te beginnen. En ook dit lijkt weer een uitgestorven dorp.

De wandeling is mooi, door prachtige bossen, langs watertjes, tussen de weilanden door en door een geul die precies de grens met Tsjechië is. We treffen weer mooi wandelweer en we genieten. Onderweg komen we langs diverse verdwenen dorpen (wat we later hoorden). Na éen kilometer of 7 komen we langs een tsjechisch restaurantje dat zomaar ergens in de bossen staat. We worden hartelijk onthaald en we bestellen een drankje en vragen of we iets kunnen eten. Dat kan maar het is nogal druk geweest dus er is alleen nog maar sauerkraut mit knudeln of schnitzel. Heeft u geen hemenex? Nee, dat staat niet op de kaart maar dat kan ik wel voor u maken hoor. Joepie... graag. En zo zitten we voor de 2de keer deze week aan de hemenex. Hmmmm.... lekker hoor.

Omdat vandaag onze laatste avond is besluiten we te gaan eten in Schönsee. Het dorp heeft nog steeds een doodse en grauwe uitstraling. Is dat gasthof eigenlijk wel open? Ja, gelukkig, de deur is open. We hebben Tara bij ons en vragen dus "Akzeptiere sie hunde"? Ja hoor, wilt u eten? De eigenaar blijkt een nederlander. Van hem horen we het een en ander van de geschiedenis van het gebied en over de verdwenen dorpen waar we vandaag langs gelopen zijn. Interessant. Ook vertelt hij dat de dorpen hier te maken hebben met een leegloop, er is weinig werkgelegenheid en de jeugd trekt weg uit dit gebied. Zelf heeft hij 4 kinderen die allen elders wonen.

Het eten is lekker, ik kies voor een paddenstoelengerecht omdat het paddenstoelentijd is. Errug lekker. Je kan hier voor een habbekrats eten, een dagmenu kost zo'n 5 à 6 euro. Dan is het nog leuk om uit eten te gaan.

Zaterdagochtend loop ik voor de laatste keer om 7 uur de berg op om de honden uit te laten en nog eenmaal te genieten van de pracht van de natuur hier. Ook is het voor de honden fijn dat ze goed uitgelaten worden want vandaag moeten ze weer lang in de auto liggen.

Om 10 uur komt de huiseigenaar, we leveren de sleutel in en dan kunnen we vertrekken, op weg naar huis. De zon schijnt en de reis verloopt voorspoedig. Tot we in de file terecht komen. Zo jammer. Na een half uurtje komen we langs de oorzaak van de file, een ongeluk. Hehe, nu kunnen we weer door. Maar bijna direct komen we weer in de file terecht, weer een ongeluk. En geloof het of niet maar hetzelfde herhaalt zich nog een keer, 3 ongelukken op zo'n 2 km. snelweg. Maar dan kunnen we weer door en zonder verder oponthoud rijden we door naar huis.

Voor wie op zoek is naar rust, prachtige natuur en goede wandelroutes is dit deel van Beieren een prima vakantiebestemming. Wij hebben het erg naar ons zin gehad, heerlijk gewandeld en geluk gehad met het weer. Want als het regent is er niet veel te doen hier. Het huis in Stadlern is prima en zeker schoon, maar met kleine kinderen en honden is het wel oppassen geblazen vanwege de toch best wel drukke weg.