Pashupatinath

Ik laat Will het tehuis zien en hij maakt kennis met de staf en de kinderen. Chhechi komt direct op hem af, ook zij wil hem heel graag leren kennen. Ze vraagt of Will mee loopt naar school. En dat doen we. Bij de poort vraag ik aan de principal of we even rond mogen kijken. Dat mag. Echt een "moderne" en open minded school voor nepalese begrippen. Will wordt door Chhechi meegesleurd naar haar klas en daarna moeten we de klas van Jesika bekijken. Sunil ziet mij lopen en roept Saroj uit zijn klas. In no time hebben we het hele complex bekeken. Dan begint het ochtendritueel. Daar kijken we nog even naar alvorens terug te gaan naar het tehuis.

Will helpt me met het inpakken van de kerstcadeautjes. Daarna helpt hij aardappels schillen. Haha, de kookstaf kijkt met argusogen toe hoe hij dat doet en ze moeten er om lachen. Will schilt nooit aardappels en met de nepalese mesjes is het ook nog eens extra wennen. Hij doet het toch maar. Trots op mijn man. We eten dal bhat mee voordat we het hier gezien houden voor vandaag.

's Middags gaan we naar het klooster voor een rondleiding. Wat ik verwacht had dat een half uurtje zou duren duurt gewoon 2 uur. Het is interessant en leuk om te zien. In feite is het ook een kindertehuis. Er wonen 63 kindmonnikjes die allen hier gebracht zijn door hun familie. Die familie laat daarna zelden of nooit meer iets van zich horen. De kids worden hier verzorgd en krijgen een opleiding. Als ze 18 jaar zijn moeten ze een keus maken of ze monnik willen blijven of het klooster willen verlaten. Blij dat ik dit zo heb kunnen zien. Dank je wel Richard.

Vandaag gaan Will en ik eerst naar het tehuis maar we slaan het aardappels schillen ff over. Nadat we dal bhat hebben gegeten gaan we de tweeenhalf uur durende wandeling van het Pullahariklooster via het Kopanklooster terug naar The Valley Guesthouse maken. Ik heb deze al een paar keer eerder gemaakt. Het is een prachtige wandeling en ik vind het leuk om deze nu nog een keer met Will te lopen. Genieten.

Wil en Martien zijn sponsor geworden van Bamdev en zij hebben een cadeautje voor hem meegegeven. Dat geven we hem vanmiddag. Nanda, zijn oudere broer, vertaald de kaart die er bij zit. Bamdev is superblij met de lego, de foto's én de kaart.

Ook Caroline en Rob zijn een kind gaan sponsoren. Rajkumar heeft vorige week verschillende keren huilend bij me op schoot gezeten. Hij wilde ook zo graag een sponsor. Tussen de kleren die Christel meegegeven heeft zat een voetbaltenue precies in de maat van Rajkumar. Dat heb ik ingepakt en aan hem gegeven toen ik hem vertelde dat er een sponsor voor hem was gevonden. De blijdschap van ook dit manneke is zo fantastisch.

Het geluk van deze kinderen hierover is zo mooi, daar word ik ook zo warm en gelukkig van. Het gaat voor deze kinderen om het gevoel dat er iemand is die genoeg om ze geeft om hun godparents te worden. Ze zijn over het algemeen verstoten, misbruikt en/of mishandeld en dat heeft hun zelfvertrouwen flink beschadigd. Ik kon foto's en filmpjes maken van de reactie van de kids en deze naar de godparents doorsturen zodat zij hier ook een beetje van mee kunnen genieten. Heel veel dank aan jullie Martien en Wil, Caroline en Rob.

Will en ik lopen naar Pashipatinath, de tempels waar de crematies plaatsvinden aan de oever van de Bagmati-rivier. We bekijken de gebouwen, schudden wat opdringerige gidsen af, trotseren alle aangeboden tika's, de ketting(very cheap)verkopers en de prachtig uitgedoste geestelijke mannen die met ons op de foto willen voor geld. Van boven hebben we vanaf een bankje mooi uitzicht op het afscheidsritueel. Er staat een rijtje baren met in doeken gewikkelde lijken die om de beurt bij het water worden gezet. Daar staan mannelijke (ik denk) familieleden omheen. Zij snijden de doeken dusdanig open dat de voeten en het hoofd er uitsteken. Dan giet elke man water over de voeten en het hoofd. Daarna komen de vrouwen afscheid nemen van het lijk, huilend en vaak ondersteund. Dan wordt er een nieuwe witte of oranje doek over de overledene getrokken en deze wordt versierd met slingers met afrikaantjes. De baar wordt opgepakt en in optocht, mannen eerst, vrouwen daarna, wordt de overledene naar een brandstapel gebracht. Na de verbranding worden de resten in de rivier geveegd en wordt er een nieuwe brandstapel gemaakt. Allemaal heel georganiseerd en rustig. Zo heel anders dan de chaos die we in Varanasi in India zagen. Aan de overkant van de niet zo heel brede rivier wassen mensen zichzelf én hun kleren in het smerige water.

Na 1 ceremonie stappen we weer op en lopen tussen de apen, geestelijken en verkopers naar de uitgang. Kijken of we de weg terug kunnen vinden. Dat lukt. We lopen iets anders. Omdat ik Will graag kennis wil laten maken met Parvatti gaan we in haar "Get2together Fastfood and restaurant" lunchen. Parvatti vind het heel leuk dat we er zijn. Will eet een burger en patatjes, ik bestel een thenduk, een gevulde maaltijd-soep met deeglappen. Echt lekker.

De middag brengen we door met de laatste kerstcadeautjes inpakken in het tehuis. Op één na lukt dat ook. Temba moet nog één cadeautje gaan kopen. Hij heeft me beloofd dat vandaag te doen maar dat is schijnbaar niet gelukt. Beetje jammer. Als we beneden komen pakt Chhechi Will bij de hand, "kom dai, we gaan zingen". In de tv-room zingen een paar meisjes een lied, inmiddels zitten er een paar jochies bij Will op schoot filmpjes van het melken thuis te kijken en zit ik gezellig met Hima te praten terwijl Bhim bij mij op schoot is geklommen. Dat vind ik echt leuk, want tot nu toe heb ik haar nog niet heel veel gesproken. We gaan tegen half 6 weg uit het tehuis. Vanavond gaan we naar de tibetaan, lekker mijn favoriete maaltje daar eten, gegrilde tofoe. Hmm.... wat vind ik dat toch ontzettend lekker. Will is er iets minder van gecharmeerd. Thuis spelen we nog een spelletje kaart voordat het bedtijd is.