Will is er.

Saroj zegt: "Mama komt deze week langs hoor. Ik heb tegen haar gezegd dat jij haar wil ontmoeten. Dat wil je toch?" Zucht... dat hoeft van mij niet, maar zeg dat maar eens tegen een kind dat je verwachtingsvol zit aan te kijken. Dus ik zeg: Ja hoor, lijkt me leuk. Hoogst waarschijnlijk komt ze toch niet.

Gelukkig schijnt de zon vandaag. Heerlijk, weer een beetje opwarmen. Ik kan vandaag dus weer gewoon in mijn t-shirt lopen. Man, wat is dat genieten. Ik ga met Bikram winkelen. Ook Som, Subash, Chhechi en Roman gaan mee. Bikram heeft schoenen nodig. Daar slagen we heel snel voor. We gaan de stupa bezichtigen, daarna vissen kijken in de vijvers achter een klooster. Op de terugweg eten we pani puri aan een straattentje. Verderop gaan we een frisdrankje drinken. Roman vraagt of hij laphing mag i.p.v. drinken. Laphing is een bekend gerecht in Nepal en ik ben er nog niet aan toe gekomen om dat te proberen. Dus ik zeg tegen Roman dat ik dat oke vind als ik ook mag proeven. Uiteindelijk sharen we alles, iedereen eet van de laphing, deeglappen in een heel spicy saus, niet echt mijn ding. En Roman drinkt van ieders drankje mee. Het was weer een heel gezellig uitje waar zowel de kids als ik van hebben genoten.

Saroj gaat mee naar de opening van het restaurant van Parvatti. We ontmoeten Martine op de hoek van de straat waar ze woont en gaan op pad. Lobsang en Pema gaan op de scooter. Ik koop 2 kata's (nepalese sjaaltjes), 1 voor Parvatti en 1 voor haar man. Die hang ik hen om de nek als ik in het restaurant aankom (is de gewoonte hier om good luck te wensen). Het restaurant ligt erg afgelegen, voor toeristen eigenlijk niet te vinden. Maar wel naast een school en volgens Parvatti met wat guesthouses in de buurt. Het is mooi blauw geschilderd met wat leuke muurschilderingen. Het ziet er fris en vrolijk uit, het eten is prima en het is spotgoedkoop. We blijven een uurtje alvorens naar het vliegveld te gaan om Will op te halen.

Het vliegtuig is net geland als we aankomen, dus we zijn mooi op tijd. Will moet zijn bagage nog ophalen en door de douane. Al met al kost dat wel een uurtje. Ik hou constant in de gaten of ik hem zie. Maar nee, nog niet. Nadat ik weer buiten heb gekeken en net weer naar binnen naar Saroj ben gelopen komt er een nepalees naar me toe. Madam, is that your husband? Ik kijk om en ja hoor, daar staat Will. Ik ben blij om hem te zien, hij is blij om mij te zien. Ik stel Saroj aan hem voor. Hij is ook blij om Will dai (dai betekend oudere broer) eindelijk te ontmoeten. We nemen de taxi naar het guesthouse. Daar drinken we thee met Lesley die in de lobby zit. Daarna brengen we Saroj naar huis. Will heeft geen zin om het tehuis in te gaan dus nemen we afscheid bij de poort. 

We gaan eten bij de groene containers, daar komen we toch langs. Het is fijn om even samen te zijn, we hebben elkaar zo veel te vertellen. Daarna gaan we terug naar het guesthouse waar Richard ook is. Hij komt kennis maken met Will. We drinken een biertje met elkaar, het is hartstikke gezellig. Nou, zegt Richard, als jullie een rondleiding willen door het klooster zeg je het maar. Dat willen we wel. Lesley gaat dinsdag naar Thailand dus het moet morgen. We spreken om 2 uur bij het klooster af. Helemaal leuk lijkt me dat. Zin in.