De prachtige watervallen in Sipi

7 uur ontbijt, 8 uur op pad. Nu is het nog niet zo heet. Omdat ik meer moeite heb met dalen dan met klimmen besluit Moses dat we het steile gedeelte gaan klimmen en dan via een andere weg geleidelijk gaan dalen. Maak je geen zorgen, we doen het rustig aan, zegt hij. Ik krijg een wandelstok en dan gaan we op weg naar de 2e waterval.

Onderweg loopt Moses in het oegandees te kletsen met iedereen die we tegenkomen. Hij verontschuldigd zich hiervoor en legt uit dat we over het terrein van die mensen lopen en dat alleen gedag in Oeganda niet bestaat. Zo'n gesprekje gaat meestal als volgt: Hallo, hoe gaat het? Goed hoor en met jou? Ook goed. Hoe was je nacht (dag)? Goed geslapen en om 7 uur opgestaan om dit en dat te doen. Hoe was jouw nacht (dag)? Nou niet zo goed geslapen. Maar nu ben ik met deze toeristen op weg naar de waterval en dan ga ik via die weg weer terug. Oke, ik ga vandaag zus en zo doen. Oke dag hoor. Dag. En dan is het gesprekje afgelopen en kan je weer verder.

We klimmen naar de 2e waterval (68 mtr) en dat lukt eigenlijk wel prima. Het is hier ontzettend mooi, we komen in een soort grot achter de waterval uit. De waterval is prachtig. Blijft altijd weer mooi zo iets.

Kom, zegt Moses, we gaan naar de 3e waterval. Nu wordt het wel steiler hoor. Oei, oei, ben benieuwd. Het klopt wat hij zegt, het is even zweten en we moeten zelfs een stukje rock-climbing doen. Maar goed dat ik dat niet van tevoren wist. Puf, hijg, slokje water, we made it, we staan bij een prachtig naar beneden kabbelend water. Weer mooi.

Een jongetje laat me een kameleon zien. Wauw, wat een gaaf beest is dat zeg. Leuk hoor. Kom op zegt Moses, we gaan verder naar de 3e. He, wat? Daar zijn we nu toch? Haha ben jij gek, dit is alleen maar een rapid. Voor de 3e moeten we nog een heel eind klimmen.

Dus verder dan maar weer. Er wonen veel mensen op de berghellingen en allen verbouwen zij bananen, koffie, aardappelen en groenten. Bovendien hebben de meesten wel een koe of een geit die aan een poot vastgebonden bij hun hutje staat. 

Er loopt een kolonne kinderen mee met een gele jerrycan op het hoofd. Zij moeten in de rivier water gaan halen. Ze rennen snel, behendig en vrolijk lachend de berghelling op en af. En ik maar puffen. Aansteller. Dan eindelijk bereiken we echt de 3e fall. Deze is 80 meter hoog en ook zeer de moeite van de klim waard.

We rusten hier een poosje en Moses verteld over het ritueel van besnijdenissen hier in dit deel van Oeganda. Best schokkend dat dat nog steeds zo gebeurd. 

De weg naar boven was echt wel klimmen en er zaten een paar moeilijke stukjes bij maar het viel mij eigenlijk best wel mee. De weg terug naar beneden is zoals beloofd heel geleidelijk en eigenlijk een eitje. Na 4 uur staan we bezweet en wel weer bij Lacam Lodge. Joehoe, ik heb het gedaan, het is me gelukt. Ik heb wel een lading vocht in mijn knie maar wat kan mij dat schelen. Ik ga even lekker douchen en de middag brengen we lezend, kaartend en uitkijkend op de 1e waterval door.