Naar Rincón de la Vieja, Costa Rica

En weer zitten we vroeg aan het ontijt, om half 7. Vandaag gaan we al vroeg het Monteverde Reserva Park om een wandeling te maken door het nevelwoud, maar vooral om beestjes te spotten. 

Onze gids Roy staat ons al op te wachten met zijn giga telescoop en we zien direct al een vogel door zijn kijker. We willen vooral graag de quetzal zien. Dat is de nationale vogel van Quatemala maar we hebben meer kans om hem hier te spotten.

We zien van alles hoog in bomen, kalkoenen, kolibries, kleine vogeltjes, mooi gekleurde vogeltjes, bloemen, vooral veel verschillende soorten orchideën, vlinders, prachtige spinnenwebben.

En dan.... ja.... kijk daar.... een quetzal, een vrouwtje. Wauw.... wat een mooie groene vogel. Wacht maar tot je het mannetje ziet zegt Roy. Die zien we iets later in een flits overvliegen en dan zien we hem niet meer. Jammer hoor.

We lopen verder door het prachtige, magische, groene woud. Echt supermooi. We blijven zoeken naar een quetzal-man en als we net de moed opgegeven hebben zien we er weer een overvliegen. Weer in een flits, dus echt gezien hebben we hem niet. In tegenstelling tot het vrouwtje heeft hij een prachtige lange staart. We speuren of we hem ergens in een boom zien zitten.

Kom zegt Roy, laten we nog even dit pad ingaan, misschien zien we hem daar. Dat is helaas niet het geval. 

Wat we wel zien maakt onze dag helemaal goed. Een luiaard die hoog in de boom beweegt. Zo gaaf dit.

Eenmaal terug in de bus rijden we door een prachtig landschap richting het plaatsje Liberia waar we vannacht slapen. Wat is Costa Rica mooi zeg.

De weg is niet geasfalteerd en heel erg hobbelig tot we op de Pan American Highway zijn. Wat klinkt die bus raar, hebben we soms een lekke band? Rolando stapt uit om te kijken of alles oke is. Het blijkt dat er een steen tussen de wielen vastzit. Dat euvel is snel verholpen en we kunnen weer verder.

Onderweg een stop voor de lunch. Hier zien we veel ara's in de bomen zitten. Mooi hoor.

En door.... we slapen vannacht in hotel Buena Vista. Dat lijkt eerder een resort dan een hotel. Heel groot, verplicht eten bij een van de restaurants want er is niets in de buurt verder. We krijgen een armbandje om zodat ze weten dat wij op het terrein mogen zijn. Nette, schone en grote kamers maar voor mij is dit het net niet.

Bij het uitkijkpunt kijken we onder het genot van een mojita naar de zonsondergang. Mooi. 

Terug lopend naar onze kamer zien we een beest zitten. Kijk een eekhoorn, ff een foto maken. Maar als het beest gaat lopen lijkt het ineens helemaal niet meer op een eekhoorn, eerder een groot konijn zonder staart. Het blijkt een agoti te zijn.

We drinken voor onze kamer nog een rum-cola met Roelof en Marina en dan is er weer een dag voorbij.