School in Nepal

Zes dagen in de week staan de kinderen om 6 uur op, gaan zich wassen en aankleden, thee drinken, naar de classroom om huiswerk te maken. Om 8 uur ontbijten, tanden poetsen en daarna omkleden in het schooluniform.

Meisjes moeten hun haar in 2 vlechten en dragen een blauw geruite rok, een wit/blauw gestreept bloesje (met soms daarop een rode trui), rode stropdas, rode lange kousen tot over de knie en zwarte schoenen. Jongens moeten olie in het haar, dragen hetzelfde als de meisjes maar ipv het rokje een bruine of grijs/blauwe lange broek. Daarna kunnen ze nog heel eventjes spelen voordat ze verzamelen bij de poort. Om half 10 gaan de kinderen naar school.

Ik ga mee de kinderen weg brengen naar de overkant van de straat waar hun school staat. Lekker dichtbij. Ik bezichtig de klaslokalen. Vrij deprimerende ruimtes, donker en volgestouwd met tafels en bankjes (er is nauwelijks plaats voor de leerkracht om voor de klas te staan) en met maar heel weinig daglicht. De klassen zijn groot, gemiddeld zo'n 45 tot 50 kinderen in een klas.

Als de bel gaat gaan alle kinderen op het plein in de rij staan. De leerkracht staat voor zijn klas. De principal roept door de microfoon "hands up, hands forward, hands up, hands side, hands up, hands down". Dan schalt het schoollied door de luidsprekers en alle kinderen zingen mee. Daarna nog een keer het hands up ritueel waarna de kinderen netjes in de rij achter hun leerkracht naar hun klaslokaal gaan. Het is grappig om dat zo eens te zien, zo gestructureerd. 

De school begint dus om half 10, om half 2 hebben ze een kwartiertje lunchpauze en om 4 uur is de school uit. Behalve voor klas 10, waar Saroj in zit. Die beginnen om 6 uur 's morgens. Van 11 tot kwart over 11 komen ze thuis ontbijten. Daarna komen ze van half 2 tot kwart voor 2 nog even thuis waarna ze weer school hebben tot 7 uur 's avonds. 

Ik vraag Saroj hoe ze dan les krijgen. Staat er een leerkracht te vertellen en uit te leggen? Een kind kan toch nooit zo lang zijn concentratie vasthouden? Ze moeten teksten lezen en worden daarna overhoord of ze het wel echt hebben gelezen. Saroj zegt dat veel kinderen vaak boven hun boeken in slaap vallen, hij ook. Dat kan ik best begrijpen. Als de school uit is moeten ze ook nog hun huiswerk maken.