De winter komt er aan

Ik kan merken dat het koude seizoen er aan komt. Hoewel het overdag lekker warm en zonnig is koelt het 's avonds wel wat af. Vind ik niet erg, dat slaapt lekkerder. 

Overdag loop ik te zweten in mijn lange broek en shirt met korte mouwen. Blote knieën en schouders kan hier echt niet. Uiteraard lopen er genoeg toeristen zo rond maar dat getuigd niet van respect voor de bewoners van dit land. Dus terwijl ik het heet heb komen de kinderen me steeds vragen of ik het niet koud heb. Ze vinden het moeilijk te geloven als ik nee zeg. Dan gaan ze voelen of ik niet koud aan voel haha. Zij lopen rond in warme (trainings)broeken en truien. Dus ik vraag steevast of ze het niet heel erg warm hebben. Dat zij nee zeggen is voor mij weer moeilijk te geloven, het is 25 graden. 

Als we in de store-room gaan kijken wat er aan voorraad is zien we dat er helemaal geen winterjassen zijn voor de grotere kids. Die moeten dus aangeschaft worden. Ik heb wat donaties mee gekregen en besluit dat dat een mooie bestemming is voor dat geld. 

Ook heb ik een heleboel spulletjes mee gekregen van diverse mensen. Ondergoed en kleding wat enorm goed van pas komt. Wilma heeft superleuke rugtasjes gemaakt en de klas van Birgit heeft een flessen-inzamelings-actie gehouden. Met het geld zijn ze met de kinderen naar de winkel gegaan waar ze een heleboel vouwblaadjes, knutselkarton, pennen, verf, spelletjes, kralen, enz gekocht hebben. Superleuk en zeer bruikbaar. Ik heb al wel wat knutselspullen in gebruik en de rest ga ik gebruiken als prijsjes voor een bingo óf het worden kerstcadeautjes. Daar ben ik nog niet helemaal uit.

In vergelijking met 10 jaar geleden zijn sommige straten er beter op geworden, heel veel ook niet. Én er is de hele dag elektriciteit, een enorme vooruitgang. Sommige mensen hebben kinderen die in het buitenland zijn gaan wonen en werken en die sturen geld naar huis. Daarvan kan land gekocht worden en daarop worden de mooie grote huizen gebouwd waar ik dagelijks langs loop en waarvan ik me afvroeg hoe deze huizen betaald kunnen worden. Ze zien er fantastisch uit. In die grote huizen wonen echter zoveel families bij elkaar dat er alsnog weinig leefruimte per gezin overblijft. Uiterlijke schijn.

Vanmorgen was ik om 7 uur bij het tehuis. Huiswerkklas, tandenpoets-controle en de kids naar school. Daarna naar huis gegaan, was vergeten dat ik vandaag mijn vrije dag heb. Haha, lekker stom, helemaal niet meer aan gedacht.  

Ik was van plan om naar Thamel te gaan maar dat is er niet van gekomen. Gerda en Lies gaan wandelen in het bos bij de kloosters en vragen of ik zin heb om mee te gaan. Daar heb ik wel oren naar. We nemen weer een taxi naar boven en gaan direct het bergpad op richting Kopan monestery. Lies weet weer andere paadjes dus de wandeling is anders, mooier, dan de vorige keer. Het klooster van Kopan is nu wel open en echt de moeite van een bezoekje waard. De terugweg doen we ook anders en mooier dan vorige keer. Ik probeer dit te onthouden voor als Will straks komt. Ik weet zeker dat hij dit ook heel leuk vind.

Ik overweeg om nog naar het tehuis te gaan vanmiddag maar besluit om toch maar ff rustig een kopje thee te drinken en een vrije middag te houden. Morgen een lange dag, dan zijn de kinderen vrij van school. Omdat alle kinderen nu weer terug zijn in het tehuis is het erg druk én ken ik meer dan de helft van hen niet. Beetje lastig maar komt vast goed.