Schoolpicknick

Ik heb om 4 uur afgesproken met Saroj en Aayushma om te gaan shoppen. Als ik aan kom lopen bij het tehuis gaat Saroj net weg met Bikash. I'll be back in a few minutes didi. Oke, ik wacht wel. Santosh gaat gelijk een kopje zwarte thee voor me maken, de lieverd. Om een lang verhaal kort te maken, het duurt zo'n 3 kwartier voordat Saroj terug komt. Geen Oudewaters kwartiertje maar echt nepali time. Het boeit me niet, ik ben er al aardig aan gewend.

We gaan op pad en slagen heel snel voor een jas voor Aayushma. Een leuk, wollig zwart jasje. Ze krijgt dat jasje van Debby en mij. Het kost ons €7,00 pp. Daar kan je nog eens iets voor weggeven. Vervolgens gaan we de foto's ophalen die we onder het eten bekijken. Saroj wil er graag een paar hebben. Ik zei dat ik ze in zijn album ging plakken en dat is ook zo. Maar ik laat er nog wel een paar afdrukken en inlijsten, leuk om straks als afscheidscadeautje te geven. Doe ik ook voor Chhechi en Bikram.

We eten weer bij G-cafe en sharen onze bestellingen. Boneless chilly chicken (nee didi, dat is veel te spicy voor je. Niet dus, ik vind het heerlijk), buff-momo's en een supreme-chicken-pizza. Het eten is heerlijk en we hebben het heel gezellig met elkaar. Om 7 uur gaan we weer terug zodat die gasten op tijd naar bed kunnen. Omstreeks 9 uur ligt alles hier plat. Vanwege de kou én omdat ze altijd om 5.30 uur op moeten staan.

Als we hier uit eten gaan met anderen delen (sharen) we altijd onze maaltijden. Gisteravond was ik uit eten met Susan en Carla bij de tibetaan. Ik had grilled cooked tofu, Susan stirfried chilly beans en Carla braised eggplant. Lekker geshared met elkaar en echt fantastisch gegeten. Op deze manier kan je veel verschillende dingetjes proeven. Bevalt mij heel goed, dat sharen.

Op mijn verjaardag is de schoolpicknick. Saroj zei al: dan ben ik de hele dag weg en dan zie ik je niet op je verjaardag. Nou boeien, ik zit waarschijnlijk de hele dag in het ziekenhuis. Maar niks zo veranderlijk als een nepalese planning. Ik krijg een berichtje van Temba of ik mee wil met de schoolpicknick. Kan dat zomaar? Waarom niet zegt Temba. Saroj en Aayushma vinden het leuk als ik mee ga en ik ben er wel nieuwsgierig naar. We moeten wel om 6 uur in de ochtend in de bus zitten. Ik ga wel rond 6.30 uur daar heen want het zou me niets verbazen als we pas rond 7 uur vertrekken.

Heel gedurft kom ik pas om kwart voor 7 bij het tehuis aan. Saroj gaat weer een paar minuutjes weg. I'll be back in 2 minutes didi. Nepali time zeker. Maar dat valt mee. Hij komt terug en feliciteert me. Kom didi, hij pakt mijn hand en neemt me mee naar zijn kamer. Ik krijg een cadeautje van hem en Aayushma. Wat lief, daar had ik helemaal niet op gerekend. Ze hebben een boeddhaatje en een klein dromenvanger-sleutelhangertje voor me gekocht. Ga ik koesteren.

Ik vraag aan Jangbu of ik er ouder uitzie nu ik 62 ben. Daar moeten we samen heel smakelijk om lachen.

We lopen naar school en voordat we allemaal in de bus zitten en vertrekken is het 8 uur. We rijden in 2 uur door allerlei piepkleine dorpjes over de meest ongelijke hobbelige zandweggetjes de bergen in. De grootste uitdaging voor een chauffeur hier in Nepal is het ontwijken van alle gaten in de weg. We zitten met 50 in een bus voor 40 gepropt en we rijden over hele enge wegjes langs diepe ravijnen. Brr. Maar dan komen we aan op een leuke, maar heel drukke plek. Er zijn meer scholen hierheen gekomen. Wel lachen, vroeger ging ik met mijn kids mee op schoolreisje, nu ga ik met de oudere kids uit het tehuis mee.

Ik raak helemaal excited, vanaf hier kan ik de witte besneeuwde bergtoppen zien waar ik al 2 maanden naar zoek. Heel gaaf. Er worden enorm veel foto's gemaakt door de kids en ik sta op vele van deze. Ik steek als enige grote, blanke westerling boven al die kleine nepaleesjes uit. Ik lijk wel een toeristische attractie haha. Vooral voor al die kinders die niet uit het tehuis zijn.

Het is best leuk maar uiteindelijk duurt het eigenlijk te lang, is er te veel eten, wordt het hartstikke koud en de kinderen gaan zich vervelen. Om 18.00 uur komen we weer op school aan. Ik bedank de principal voor zijn gastvrijheid en ga terug naar huis. Susan is vandaag voor het laatst en we gaan nog samen uit eten voor de laatste keer. Maar goed dat ik het meeste eten van de schoolpicknick stiekem aan de zwerfhonden heb gegeven. We gaan weer naar de chinese tibetaan en genieten opnieuw van het heerlijke eten. Susan tracteert voor mijn verjaardag. Dank je Suus, heel lief.