Snowdonia in het noorden van Wales

Het is een hele rit naar Snowdonia in het noorden van Wales. We rijden over smalle slingerende weggetjes door een mooi landschap. Onderweg lunchen we in een klein dorpje in een pub waar de honden mee naar binnen mogen en een uurtje of 4 later komen we aan bij Gwesty Seren Hotel in Llan Ffestiniog. We checken in, zetten de bagage in onze kamer, laten de honden even plassen. Dan direct de auto weer in voor een 2 uur durende rit naar Liverpool om Lars van de bus te halen.

Wij komen een half uurtje te laat aan in Liverpool maar de bus van Lars heeft nog langer vertraging. Na nog eens een half uur komt de bus uit Newcastle aan en zien we Lars weer. Heerlijk dat hij het laatste deel van onze vakantie met ons doorbrengt.

We beginnen aan onze 2 uur durende rit terug naar Llan Ffestiniog. Onderweg proberen we een pub te vinden waar we met de honden kunnen eten. Het valt niet mee maar uiteindelijk lukt het toch. Het is zo’n echt engelse pub, doet me denken aan de serie coronation street. We eten pork belly en meer van dat soort gerechten. Het is lekker en spotgoedkoop.

Om 11 uur zijn we eindelijk terug in ons hotel en is ook Lars ingechecked. We drinken nog een biertje en gaan dan lekker slapen. Het was een lange en vermoeiende dag die we vooral in de auto hebben doorgebracht.

Het Gwesty Seren hotel is een mooi hotel, schoon, ruime kamers, heerlijke bedden en heel vriendelijk personeel. Dit hotel is gespecialiseerd om mensen met een handicap met hun begeleiders te huisvesten, dat zie je terug in de vele liften, de dagprogramma’s en de ruime badkamers. Als ik om 3 uur ’s nachts naar buiten moet met Jans is de buitendeur afgesloten maar de nachtwaker opent snel de deur voor me.

Aangezien de honden niet in de ontbijtzaal mogen wordt er voor ons een tafel in de lounge gedekt waar we kunnen ontbijten. Ook hier eerst een buffet met cereals, melk, yoghurt, vruchten en sapjes. Daarna kunnen we een keuze maken uit de kaart. Ik ben niet zo’n liefhebber van gerookte zalm maar het full englisch breakfast heb ik nu wel gezien. Dus ga ik voor roerei met gerookte zalm. En wat is dat ontzettend lekker zeg. Ik weet nu al waar mijn ontbijtjes de komende dagen uit bestaan.

We vragen of we hier in de buurt een mooie wandeling kunnen maken. Er schijnt een meer vlakbij te zijn waar we in een uurtje omheen kunnen wandelen. Met een routebeschrijving gaan we op weg. Maar het betreffende meer kunnen we niet vinden. Na wat heen en weer rijden komen we langs een meer. Zal dit het zijn? Geen idee, maar we parkeren de auto en gaan op pad.

Volgens een informatiebord zijn we hier bij Llyn Traws Lake en op het kaartje zien we dat we in ieder geval een lekker stukje langs het meer kunnen wandelen. Het is hier mooi, water, bossen, weilanden, bemoste muurtjes en zo meer. De honden kunnen lekker plonsen in het water achter stokken aan. We vermaken ons prima. Na een uurtje lopen komen we bij een restaurantje waar we even lekker een kopje koffie drinken op het terras. De honden mogen ook hier niet naar binnen. We vragen of we het meer rond kunnen lopen en hoe ver dat dan is. De serveerster verteld ons dat zij het wel eens in 2 uur heeft gelopen. Nou dat moet ons ook lukken, tenslotte hebben we er al een uur lopen op zitten.

Dus we gaan ervoor, verder het meer rond. En wat is het mooi hier zeg, we genieten van het fantastische en afwisselende landschap. Beslist geen spijt dat we hiervoor gekozen hebben. We lopen langs het water, door de bossen, door de heuvels en na 3 uur!! lopen komen we bij een immens lange brug over het meer. We steken over, lopen door de weilanden tussen de schapen en de koeien en komen dan in een dorp. Is het nog ver? Inmiddels strompel ik meer dan ik loop maar gelukkig herkennen we de weg waar we nu langs lopen. Hier staat ergens onze auto geparkeerd. En ja hoor, eindelijk zien we de auto staan. Kom op, de laatste loodjes. Na 4 uur lopen komen we gesloopt bij de auto aan. Ik heb geen idee hoe die serveerster dit in 2 uur kon lopen, dat kan niet kloppen. Toch heel blij dat we dit gedaan hebben, het was zo mooi dat het zeker de moeite waard was.

Terug in het hotel besluiten we lekker daar te eten. Er wordt weer in de lounge voor ons gedekt en na een heerlijk maaltje leggen we nog gezellig een kaartje voordat we moe maar voldaan in bed storten.

De zon schijnt alweer, het uitzicht bij het hotel is erg mooi en we maken ons op om Mount Snowdon te gaan beklimmen. Dat schijnt 6 uur lopen te zijn. Dat is voor mij toch echt te hoog gegrepen. We spreken af dat ik Will en Lars wegbreng, de auto parkeer, een stuk met ze mee omhoog ga en dan terug loop om op een terrasje op ze te wachten. Het loopt helemaal anders.

Onderweg zien we overal auto’s geparkeerd staan en mensen lopen. Wij rijden verder naar het punt waar er 6 trails beginnen. Daar kunnen we de auto niet parkeren, alles is vol dus we moeten verder rijden. Veel verder. Vandaar gaat een bus terug naar de plek waar de trails beginnen. Daar gaat ons plan om samen een stuk op te lopen, de honden mogen niet in de bus en een terras is ook nergens te vinden. Hmmm… wat nu?? We besluiten terug te rijden, die gasten uit de auto te gooien en dan zie ik wel wat ik ga doen. Misschien rij ik wel terug naar het hotel. Alleen zo jammer dat dat een uur rijden is. We spreken af dat ik over 4 uur weer op deze plek ben om Will en Lars op te halen.

Ik rij terug langs een meer en besluit om te kijken of ik daar omheen kan lopen. Helaas is dat allemaal prive-gebied en kan ik niet eens in de buurt van het water komen. Dus honden weer in de auto en verder rijden maar. Na een half uur rijden zie ik een parkeerplaats bij een cafeetje en besluit hier te blijven. De honden mogen wel op het terras maar niet naar binnen. Prima, dan blijf ik buiten zitten, het is heerlijk weer. Helaas komen ze hier geen bestelling opnemen, dat moet ik binnen doen. Hoe moet ik dat doen als de honden niet naar binnen mogen, ik kan ze moeilijk alleen op het terras achterlaten. De ober is zeer behulpzaam en maakt voor mij een uitzondering. Hij neemt mijn bestelling op, brengt water voor de honden, komt regelmatig vragen of alles oke is en houd zelfs de honden voor me vast als ik even naar de wc moet. Supervriendelijk.

Het is een komen en gaan van mensen die aan een wandeltocht bezig zijn. Ik besluit af te rekenen en eens te kijken waar ik kan wandelen. Ik loop het bos in en volg een pad. Het is hier adembenemend mooi. Na een tijdje kom ik langs een informatie-bord en dan blijkt dat ik ook op een trail Mount Snowdon op volg. Alleen aan de andere kant van de berg dan Will en Lars. Haha, dat is grappig. Deze route is veel minder steil en daardoor goed te doen. Wat ontzettend mooi is het hier zeg, ik geniet met volle teugen en baal ervan als het tijd is om terug te gaan. Maar ik moet op tijd weer op de parkeerplaats zijn.

Will en Lars hebben snel gelopen en hebben de top bereikt. Gelukkig hebben ze veel foto’s gemaakt van een fantastische omgeving. Wel heel druk en soms een beetje file-lopen maar erg mooi. Aan de andere kant van de berg was het een stuk rustiger.

We rijden terug naar het hotel en nemen een lekker biertje in de bar waar we een potje kaarten. We hebben geen zin om erop uit te gaan om een restaurant te zoeken en blijven weer in het hotel eten.

Weer begint de dag met zonnenschijn. Mens, wat hebben wij een geluk zeg. Op vakantie in Engeland en behalve wat regenbuien in Pembrokeshire hebben we fantastisch droog en zonnig weer. Top.

Na het ontbijt gaan we richting het meer dat we de eerste dag niet konden vinden maar waar we gisteren voorbij reden. We maken hier een aardige wandeling, het is mooie en leuk maar niet echt bijzonder.

Dan gaan we verder richting Harlech waar een mooi kasteel lijkt te staan. En als je in Wales bent geweest moet je toch op zijn minst een kasteel bezocht hebben. Onderweg lunchen we in de tuin van een restaurantje. Wat boffen we toch met het weer.

Harlech Castle is inderdaad een mooi kasteel dat in een mooi middeleeuws aandoend dorpje staat. De honden mogen het kasteel niet in dus blijft Lars buiten wachten. Het blijkt een soort monumentendag te zijn en we mogen het kasteel gratis in. Het is de moeite van een bezoekje meer dan waard, maar wij houden er van om door ruïnes te dwalen. Ik besluit Lars af te lossen zodat hij het ook kan zien.

Als we allemaal uitgekeken zijn stappen we weer in de auto en rijden we naar het strand. Heerlijk om even lekker langs de zee te lopen met dit prachtige weer. Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht op het kasteel dat op een heuveltje midden in het dorpje staat. Het is alleen wel jammer dat er erg veel kwallen op het strand liggen.

Op de terugweg gaan we op zoek naar een restaurantje. Vanavond is onze laatste avond en we willen nu eens niet in het hotel eten. Het wordt nogal een zoektocht, mede vanwege de honden. Maar na lang zoeken vinden we in Porthmadog een restaurant waar we op het terras kunnen eten. Helaas valt de maaltijd wat tegen, achteraf gezien hadden we beter wel in het hotel kunnen eten. Maar ach, als je alles van te voren weet……

We sluiten de dag af met een biertje in de bar terwijl we weer een spelletje kaart spelen. Weltrusten, slaap lekker, morgenochtend zitten we om half 6 aan het ontbijt want we moeten Lars weer op tijd in Liverpool afleveren. Dan kan hij weer aan zijn 6 uur durende busrit terug naar Newcastle beginnen en wij aan onze lange reisdag terug naar huis.

Ondanks het vroege uur is de kok naar het hotel gekomen om speciaal voor ons zo vroeg een ontbijtje te bereiden. Wat ontzettend lief zeg, wat een service. Nog eenmaal genieten we van een bordje roerei met gerookte zalm. Ik heb nog nooit zulke lekkere zalm gegeten dan hier in Wales.

Hup alle bagage in de auto, honden in de auto en wijzelf natuurlijk ook en op naar Liverpool. Twee-en-een-half uur later komen we net op tijd voor de bus aan. We nemen afscheid van Lars, de bus vertrekt en ook wij vertrekken.

De terugreis loopt voorspoedig en we komen vroeg genoeg in Folkstone aan om een trein eerder te kunnen nemen. Aan deze kant geen last van asielzoekers die de tunnel bezetten maar toch valt onze trein weer uit en moeten we een uur wachten. Zitten we dus weer op de afgesproken tijd in de trein naar Calais. Ook de drie-en-een-half uur durende rit vanaf hier naar huis verloopt voorspoedig en dan zit het er weer op. Weer een mooie vakantie en een mooie herinnering rijker.

Wales heeft me erg verrast. Het was vele malen mooier dan ik gedacht had. Enorm verschil tussen noord en zuid Wales, maar ik kan niet zeggen wat ik mooier vond. Beide gebieden hebben hun eigen charme. Wij hadden in beide delen van Wales gerust een hele week vol kunnen maken, maar ik ben toch blij dat we er voor gekozen hebben om beiden te bezoeken. Wales is bij uitstek geschikt om mooie, lange wandelingen te maken. Iemand had me verteld dat Engeland heel hondvriendelijk is. Dat vind ik maar ten dele waar. Overal staan wel waterbakken en mag je wel met je hond op het terras, maar er is bijna geen horeca te vinden waar je met je hond naar binnen mag. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn als je een cottage of zo geboekt hebt. Maar als je in een b&b of hotel zit kan dat toch wel lastig zijn. Ik realiseer me dat onze vakantie mede zo goed geslaagd is omdat we zulk uitzonderlijk mooi weer hadden dat we op een terras konden zitten zonder nat of koud te worden. Ga ik ooit terug naar Engeland? Wat het landschap en de bevolking betreft zeg ik volmondig ja, maar dan wel in een huisje of cottage of zoiets.