Taj Mahal

Hoewel we met Rana om half 8 hebben afgesproken is hij (of zijn auto) in geen velden of wegen te bekennen. Dat is balen. Rana heeft een hekel aan vroeg vertrekken maar afspraak is afspraak en gisteren was hij ook al niet op tijd. Na 5 minuten nog geen Rana, na 10 minuten nog geen Rana, na 15 minuten... zie ik daar zijn auto aankomen? Ja, gelukkig, daar is hij. Hij heeft uiteraard weer 100 smoezen en excuses maar we vertellen hem toch dat we hier niet blij mee zijn.

Als we dan toch bezig zijn vertellen we hem gelijk ook maar dat we niet blij zijn met de verandering van trein. Wij zouden met de nachttrein vanuit Khajuraho naar Varanasi gaan. Dat is veranderd, nu moeten we met de auto naar Satnu en dan met de dagtrein naar Varanasi. Dat scheelt ons een dag en ook daar worden we niet blij van.

We weten ook wel dat Rana daar niets aan kan doen maar wij moeten toch tegen iemand zeggen dat we het er niet mee eens zijn. En als we dan ook nog zeggen dat we morgenochtend om 6 uur willen vertrekken is Rana boos. Hij zegt geen woord meer. Ook goed hoor, lekker rustig. Voor straf (verzin ik zelf hoor) brengt Rana ons weer bij een duur restaurant voor de thee.

We zijn op weg naar Agra waar we straks Niels en Sven gaan ontmoeten. Het is de bedoeling om eerst de spookstad Fatehpur Sikri aan te doen. Fatehpur Sikri ligt op de top van een berg, 40 km ten zuidwesten van Agra. De architectuur is een mengeling van hindoe en moslimtradities. De stad is maar korte tijd bewoond geweest. Waarom men de stad heeft verlaten is nooit duidelijk geworden. Er is een theorie dat de watervoorziening onvoldoende was maar er ligt een gigantisch meer naast de stad. Waarschijnlijker is dat het een militaire reden heeft dat de stad is achtergelaten.

Onderweg besluiten we dat we de spookstad links laten liggen om eerder in Agra aan te komen en de jongens te ontmoeten. Dan kunnen we lekker bijpraten en met elkaar lunchen voordat we de Taj Mahal gaan bekijken. Zo gezegd, zo gedaan. Rana begint langzaamaan ook weer wat te praten dus dat komt wel goed. Hij brengt ons naar hotel Amar. Maar Niels en Sven zijn nog niet ingechecked. Huh.... hoe kan dat?? Zij zouden toch gisteren naar Agra komen? Een telefoontje leert ons dat de jongens onderweg zijn en over een uur of anderhalf hier aankomen.

Dan gaan we toch eerst maar even lunchen. Anders wordt het wel heel laat en wie weet hebben die gasten al onderweg gegeten.

Agra is een enorm grote stad zonder echt centrum. Het bestaat uit een reeks bazaarwijken omgeven door stedelijke bebouwing. Het verkeer is erg druk en de tuktuk-drivers zijn erg opdringerig. Mijn god, schiet toch allemaal een end op en laat me lekker lopen hier. En dat doen we, we lopen verder op zoek naar een eetgelegenheid, liefst een waar we buiten kunnen zitten. Na een poosje lopen zien we wat tafeltjes en stoeltjes opgestapeld langs de weg staan. De eettentjes daarnaast zijn bemand dus dat moet goed komen.

Helaas spreken de mensen achter de kraampjes geen woord engels. Hmmm.... dat wordt moeilijk. Iets aanwijzen dan maar! Dan komt er een jongen uit een aangrenzend restaurantje naar ons toe en hij bemiddeld voor ons. Hij zorgt ervoor dat we buiten tussen het drukke verkeer en de uitlaatgassen kunnen gaan zitten eten. Hahaha, lekker hoor. We vertellen die knul wat we willen eten en hij zorgt ervoor dat dat ook op tafel komt. Ik heb dosa paneer besteld, geen idee wat het is. Maar ik moet zeggen.... het is een prettige verrassing, een soort krokant, superdun en enorm groot brood, dichtgevouwen en gevuld met kaas en andere dingen. Echt superlekker. Vanaf nu is dosa mijn favoriete indische gerecht. Ook de anderen eten een lekker maaltje.

Naast ons is de messenslijper bezig. Die man heeft een V-snaar rond een slijpsteen op zijn fiets gemaakt en al fietsend slijpt hij de messen. Zo leuk om te zien.

Na het eten lopen we terug naar het hotel en he.... wie lopen daar???!!! Niels en Sven. Wel een gelukje dat we elkaar tegen komen. Dus even terug naar het eettentje zodat zij ook kunnen lunchen. Zij eten een heerlijke thali. Jamjamjam.

Dan is het tijd om naar de Taj Mahal te gaan. De Taj is een islamitisch ontwerp dat het paradijs voorstelt. Het is een immens marmeren mausoleum., gebouwd door Sjah Jahan als eerbetoon aan de romantische liefde. Hij bouwde de Taj als mausoleum voor het lichaam van zijn favoriete vrouw. Toen de sjah zelf overleed kwam hij naast zijn geliefde vrouw te liggen in de tombe van de Taj Mahal.

Wind en regen hebben geen invloed op marmer, maar het marmer van de Taj Mahal wordt aangetast door alle smog, uitlaatgassen en de vele toeristen. Daarom mogen er geen auto's in de buurt komen. Er rijden electrische bussen naar de Taj. Er lopen enorm veel gewapende bewakers rond om de Taj tegen vernielende toeristen te bewaken. We moeten in de rij, het lijkt de efteling wel. En we worden gefouilleerd voordat we naar binnen mogen.

De toegangspoorten van de Taj zijn al geweldig mooi en indrukwekkend. Maar als we een eerste blik op de Taj Mahal werpen zijn we sprakeloos. Wat is dit een overweldigend bouwwerk. Fantastisch!! Hier raak je bijna niet op uitgekeken, zo ontzettend mooi. Het toegangskaartje is best duur maar dat is het meer dan waard. Het is best druk, maar dat vergeet je terstond. Ik had niet gedacht zo onder de indruk te kunnen zijn van een gebouw. WAUW.

Ook de ligging aan de Yamuna rivier is prachtig. We dwalen rond over het marmeren bouwsel. Het marmer voelt lekker aan je voeten en we gaan naar binnen om ook de tombe te bekijken. Weer buiten gaat de zon onder en genieten we van de aanblik van de Taj.

We verlaten de Taj via een andere poort en komen in een gezellig wijkje. Hier heeft Niels ergens in een guesthouse gezeten op zijn reis. We zoeken een dakterras op voor een hapje en een drankje. Het is leuk om op straat uit te kijken, het gekrioel van de mensen beneden. We vermaken ons best.

Morgenochtend gaan we om 6 uur ontbijten en om half 7 vertrekken (als Rana op tijd is). We hebben dan een hele lange reisdag voor de boeg. Dus nu lekker naar bed. Welterusten en tot morgen.