Tempel

Vanmorgen is mijn voet behoorlijk blauw en zit er toch een eitje op. Lopen gaat echter alweer iets beter, dus ik heb goede hoop dat het met een paar dagen wel klaar is.

We ontbijten, duiken even lekker in het zwembad, checken uit en verhuizen naar het volgende guesthouse. Onderweg brengen we onze kleren naar een laundry-service. Die kunnen we vanmiddag weer ophalen. 

Dan informeren we bij een reisbureautje naar de prijs van een tour langs 3 tempels. Hebben we een indicatie. Vervolgens vragen we een taxichauffeur naar de prijs en die is 2x zo duur. Dan niet. Maar daar denkt de taxichauffeur anders over en na een stevige onderhandeling doet hij het voor de helft van de prijs maar dan moeten we wel zelf het parkeergeld betalen. Best hoor, dat stelt niets voor.

Eerst gaan we naar Goa Gajah, de olifantentempel. Als we uitstappen op de parkeerplaats worden we overstelpt met mensen die ons sarongs willen verkopen. Je hoort non-stop zeurderige hoge stemmetjes roepen: saroooong, sarooong, you need for tempel. We negeren dit en lopen naar de ingang. We kopen kaartjes en Niels krijgt een sarong (die je hier gewoon kunt lenen) omdat hij een broek boven zijn knie aan heeft, de broek van Will is lang genoeg en ik heb zelf een sarong.

Eerst lopen we langs een badplaats waarvan het water vol zit met vissen en dan naar de tempelgrot die uit de 11de eeuw dateert. Rondom de ingang is de mond van een demoon gehouwen. We kunnen de grot een stukje inlopen, maar het stelt niet al te veel voor. Binnen is het best donker waardoor er weinig te zien valt.

Naast de tempel is een trap naar beneden waarlangs we in een bijna sprookjesachtig bos komen. Dit is werkelijk een prachtige omgeving. De tempel is dagelijks geopend tussen 8.00 en 16.00 uur en de entree bedraagt rp.6.000.

Dan gaat de rit verder naar de Gunung Kawi Tempel (de rocky tempel) uit de 11de eeuw bij het dorp Tampaksiring. Hier zijn 10 beelden uit de wand van de berg gehouwen. De 7 meter hoge beelden zijn gebouwd ter ere van Koning Anak Wungsu en zijn vele vrouwen. We dalen een steile trap van 371 treden af. Onderweg hebben we prachtige uitzichten over de rijstvelden. Langs de trap zijn een flink aantal souvenir winkeltjes. Eenmaal beneden zien we de eerste beelden. Wanneer we doorlopen en een rivier oversteken zien we nog meer uit de rotsen gehouwen beelden. Ook zijn hier enkele grotten en andere tempels. Het is werkelijk een schitterende plek, vooral vanwege de locatie bij de rivier. We genieten van zowel de tempel als van de uitzichten over het landschap voordat we de 371 traptreden weer opklimmen. Pffff.... zweten.... maar was de moeite waard. Het tempelcomplex is dagelijks geopend tussen 8.00 en 16.00 uur en de toegang bedraagt rp.6.000.

Dan gaan we een hapje eten in de tuin van een biologisch restaurant met uitzicht op de rijstvelden. Mooi!! Het eten in indonesie is lekker.

En op naar het Puru Tirtha Empul tempelcomplex (de tempel van het heilige water) ook bij het dorp Tampaksiring . Hier krijgen we, behalve de sarong, allemaal een gele band omgeknoopt.

De tempel is een replica van de oorspronkelijke tempel die in de 10e eeuw werd gebouwd. Tot op de dag van vandaag is dit een zeer belangrijke tempel voor fysieke en spirituele reiniging. Er is een bron met water met er omheen een aantal baden waar de Balinese bevolking zich wast om zich te reinigen (ook toeristen kunnen zich hier reinigen).

We lopen naar binnen en zien eerst een grote vijver vol met koikarpers. Dan zien we de baden waar veel mensen in lange rijen tot hun middel in het water staan te wachten alsof ze tussen de dranghekken in de efteling lopen. Als ze eindelijk vooraan gekomen zijn kunnen ze zich laten overspoelen met het Heilige Bronwater dat hier naar binnen stroomt. Apart om te zien dat zoveel mensen met zoveel geduld hier op staan te wachten.

Bij de natuurlijke bron in een grote vijver zien we duidelijk het water uit de grond komen en ruiken we de zwaveldampen. In het midden van het tempelcomplex is een plek waar de locals kunnen bidden. De tempel is dagelijks geopend tussen 8.00 en 16.00 uur en de toegang bedraagt rp.6.000.

Verder stelt de tempel niet zoveel voor en we lopen door een doolhof van souvenirwinkeltjes terug naar de parkeerplaats. We gaan terug naar Ubud. We boeken een tour voor morgen, halen onze was op, gaan 's avonds kijken naar een ceremonie maar daar mogen we niet dichtbij komen omdat we geen sarong dragen, eten een hapje en wachten dan onder het genot van een drankje op de komst van de rest van de familie.

Om een uur of 11 zijn ze er dan eindelijk. Feest, zo leuk om ze te zien, zo leuk dat ze er zijn. Ze dumpen hun bagage dan gaan we naar een club om een biertje te drinken en even lekker bij te kletsen. We maken het niet al te laat.