Thee, thee en nog eens thee

We moeten voor 9 uur op de berg zijn want daarna heb je geen uitzicht meer. Oke, daar gaan we dan. Vandaag bekijken we het gebied richting Mattupetty. We rijden door een onvoorstelbaar mooi landschap van theeplanten op steile berghellingen. Oh wat is dit mooi zeg. Plots stopt de chauffeur en wijst ons een boom met enorme bijennesten erin aan, jungle honey bee nesten. Heel apart om te zien. Dan rijden we weer verder maar het laatste stuk de berg op gaan we lopen. We zien de theeplukkers aan het werk. Zij hebben een soort heggenscharen met een opvangbak en toppen daarmee de theestruiken.

Elke theeplant wordt 3x per maand geplukt het hele jaar door. Rond Munnar liggen oneindig grote theevelden en elk dorp is verantwoordelijk voor de pluk van 500 acres. Enorm veel mensen werken hier in de thee-industrie.
Ik heb altijd gedacht dat zwarte, groene en witte thee van aparte planten kwam. Niets is minder waar. Elke geplukte top bevat 1 knop (=witte thee), 1 klein blaadje (=groene thee) en 2 of 3 grote bladeren (=zwarte thee). Alle thee wordt in grote balen naar de fabriek gebracht. Daar worden witte, groene en zwarte thee met de hand gescheiden. Wat een werk zeg.
Later zien we ook hellingen waar de thee met de hand wordt geplukt. Dat is de echte kwaliteitsthee.

We waren mooi op tijd boven want na 9 uur komt er een mist opzetten en is er geen foto meer te maken. We ontbijten in een tentje boven op de top. We hebben de keus uit poori-poori en poori-poori. Dat is het enige gerecht dat ze hier verkopen maar wat is dat in godsnaam? Doe maar, we zien wel. We moeten toch wat eten. Het blijkt een luchtig en krokant gebakken broodsoort die je in 2 verschillende sausjes kan dopen. Best lekker eigenlijk en het kost geen drol. 

De Mattupetty Dam gaan we lopend over. Het is een stuwdam en mooi om te zien. We bewegen ons door een onbeschrijflijk en adembenemend mooi landschap. We genieten van prachtige uitzichten en diverse mooi meren.  We blijven een poosje in het zonnetje hangen bij een meer met een bijzonder sterke echo. Hoe heet de burgemeester van Wezel... ezel... ezel... ezel.

We bezoeken een cardamom, coffee and pepper plantation. Niet erg indrukwekkend. Klein en de verplichte gids is erruug goed (hum... hum). Het ging ongeveer zo: this is coffee come, this is pepper come, how is my englisch, good? come. Wij moesten er wel om lachen.

We zien de Anaimudi, met zijn 1950 meter de hoogste berg van Kerala. In het Chinnar wildlife sanctuary zien we geen wildlife maar wel sandalwood en bamboo forest. Wel jammer, we hadden gehoopt op wilde olifanten. Ver weg in het bos zien we een waterval. Helaas is het tweeenhalf uur hiken daar naar toe en dat ga ik niet redden bergje op en bergje af. Baal daar enorm van maar ach, je kan niet alles hebben. 

We bezoeken ruines van een oude beschaving, de dolman. Had er nooit van gehoord maar is wel erg leuk om te zien en doorheen te dwalen.

We zien nog een paar andere mooie watervallen. We kunnen maar niet genoeg krijgen van de prachtige omgeving hier. We bezoeken ook nog de theefabriek en dat is ook best interessant.

We hebben inmiddels een wat grotere kamer met een balkon gekregen in het hostel en daar genieten we enorm van. Als we lekker zitten te lezen op ons balkonnetje horen we een hoop tumult in de stad. Is er soms een of andere ceremonie gaande? We dalen af naar de dorpsstraat en ja hoor, hordes mensen. Er rijden versierde jeeps door de straat met daarop mannen die met een aantal vleeshaken in hun vel aan een stellage hangen en heen en weer geslingerd worden. Heel raar om te zien. Dit alles gaat richting tempel.

Iets later komt er een optocht, een soort processie langs. Vrouwen dragen beelden van ganesh en andere hindoe goden door de straat. Ertussen dansen groepen mannen. Heel leuk om te zien maar we kunnen er niet achter komen wat de betekenis hiervan was.

En dan moeten we alweer terug naar Kochi. Hier ga je gewoon op de bushalte staan en als de bus komt stap je in. Tot zover niet anders dan thuis. Maar hier geen kaartjes of ov-chipkaarten. De conducteur komt langs, vraagt waar je heen wil en dan betaal zo'n €1,30 pp. voor een ritje van 5 uur. De bussen in Kerala hebben geen ramen. Wel plastic vouwgordijnen die ze in de regentijd kunnen laten zakken. Deze chauffeur rijdt wat rustiger en dus veiliger dan degene die we op de heenweg hadden.

We hebben onze plannen aardig bijgesteld. De bedoeling was al snel van Kochi naar Munnar te gaan, van daar naar Periyar en dan via Allepey weer terug naar Kochi. Maar aangezien we Kochi leuk vonden zijn we daar wat langer gebleven. En omdat we ook vanuit Kochi de backwaters konden bezoeken hebben we Allepey overgeslagen. 

Munnar vonden we zo ontzettend mooi dat we besloten daar te blijven ipv naar Periyar te gaan. Hoewel ik wel nieuwsgierig ben naar Periyar heb ik me in Munnar enorm vermaakt. Geen onzinnige reisdagen inplannen dus. Het klimaat in Munnar was heerlijk. Omdat het in de bergen ligt is het er wat koeler. Overdag korte broeken weer maar 's avonds en 's nachts koelt het af zodat we lekker konden slapen.

Kochi was erg heet en benauwd en daar ben je echt heel blij met een fan of een airco. Anders wordt slapen best moeilijk.

Terug in Kochi hebben we een hotel op loopafstand van het vliegveld gezocht. Dat lukte bijzonder goed, er was een klein wijkje met hotels en restaurantjes waar we ons prima konden vermaken de tijd die ons rest in Kochi.

Om half 5 's morgens vroeg lopen we bepakt en bezakt naar het vliegveld. Onze tijd in Kerala zit erop. We vliegen naar Delhi waar Cindy en Pim zich vanavond bij ons voegen. Tijd voor weer een nieuw avontuur. Wij vonden het zuiden heel relaxed, veel schoner dan verwacht en bijzonder vriendelijke mensen. Ben echt benieuwd naar het noorden.