Op weg naar Munnar

We nemen afscheid van de vieze oude man en vertrekken richting centrum. Daar nemen we een tuktuk naar het Central Bus Station Ernakulum. Allemaal aftandse bussen met indisch opschrift. Dat kunnen we niet lezen. Welke bus moeten we hebben maar Munnar? Na wat heen en weer vragen wijst een man achter een loketje ons de juiste bus. We stappen in en de bus vertrekt zowaar op tijd.

Er wordt als een gek gereden op smalle bergweggetjes, inhalen net voor de bocht is geen uitzondering. Een paar keer gaat het nog maar net goed omdat zowel de tegenligger als de ingehaalde beiden afremmen. We proberen de verkeerschaos te filmen maar dat valt niet mee. Wel zijn we net aan het filmen als een bus voor ons een klapband krijgt.

Na 5 uur waaghalzerij komen we in Munnar aan en gaan we op zoek naar onderdak. We vinden een piepklein kamertje in Kaippallil Inn Resort. Klein maar netjes. De eigenaar is een zweverig type die yogaklassen en reikibehandelingen geeft, de hele dag vieze wierook brandt (het hele huis stinkt er naar) en kerkmuziek luistert (en wij dus ook).

Munnar is een uit zijn krachten gegroeid stadje gelegen in een vallei tussen enorme theeplantages. Het stadje zelf heeft niet veel te bieden behalve een lange straat met winkeltjes aan beide zijden. Er zijn nauwelijks restaurantjes en al helemaal geen terrasjes. Wel een gigantische hoeveelheid taxi's en tuktuks. Je moet ernstig uitkijken om niet voor je sokken gereden te worden. We maken een afspraak met een taxidriver voor een rit door de omgeving morgen.

Internet en wifi zijn hier niet vanzelfsprekend dus ik heb geen idee wanneer ik mijn volgende verhaal kan plaatsen.