Tihar, dag 2 en 3

Dag 2 van Tihar is mijn vrije dag. Gerda vraagt of ik zin heb om met haar naar de kloosters van Pullahari en Kopan te gaan. We nemen een taxi heen (is flink omhoog de berg op) naar Pullahari monestry. Als we uitstappen valt direct de zalige rust op. Het mooie klooster aan de rand van de Kathmandu-vallei ligt in een prachtige tuin. Het heeft een witmarmeren veranda vanwaar je het uitzicht over de stad en het groene, heuvelachtige landschap rondom kunt bewonderen.  Het is gesloten voor publiek maar we vinden een deur met een sleutel erin en we nemen stiekem een kijkje binnen. We lopen daarna langs een hele rij stupaatjes die gebouwd zijn ter ere van belangrijke monnikken of zo. Is me niet helemaal duidelijk, maar best mooi om te zien.

We verlaten het klooster en we lopen over prachtige smalle bergpaadjes door een bosrand naar het Kopan monestry. Hier moet ik mijn fototoestel inleveren, verboden om foto's te maken van dit Tibetaans Boeddhistische klooster. Normaal gesproken mag je hier naar binnen maar vanwege Tihar is het vandaag en morgen gesloten. Wel kunnen we het uitzicht over Kathmandu bewonderen. Na een flinke wandeling komen we terug in het guesthouse.

Om 5 uur zijn we weer in het tehuis waar de kinderen opnieuw zullen zingen en dansen. En dan vinden ze het gewoon heel erg leuk als wij er ook bij zijn. Het gaat vele malen beter, je ziet dat het een thuis-optreden is, ze zijn de zenuwen kwijt. Het is weer een hele gezellige avond, iedereen danst mee op het laatst. Als ze dan de zegen weer gaan uitzingen komt de schaal tevoorschijn en moeten we onder luid gejoel weer roepies doneren. De kids gaan hierna nog naar 2 andere adressen.

Ik loop met Gerda terug naar huis en we zijn het wel een beetje zat. De huiskamer zit barstensvol met een groep vrouwen. Hebben we geen zin in, dus we gaan in de keuken zitten. Heerlijk, ff rust. We nemen net de eerste slok van het biertje dat we delen als we geroepen worden. Gerda didi en Betty didi, er staat weer een groep voor de poort. Het is Aasish die in het tehuis woont maar die ik nog niet ken omdat hij de vakantie bij zijn familie doorbrengt. Nog een optreden dus. Ook deze kinders doen weer goed hun best dus we klappen wederom onze handen zeer. Om 10 uur zegt Martine gelukkig dat het genoeg is geweest. Hoe leuk ook, na 2 avonden ben je er ook wel weer klaar mee. We doneren weer en besluiten om vandaag nóg maar een biertje te delen alvorens naar bed te gaan. Ik ben echt dolgelukkig met mijn oordoppen want het is hier zo'n herrie. Zal blij zijn als deze groep vrouwen weer vertrekken.

De derde dag van Tihar worden de tika's uitgedeeld. Om 10 uur ben ik in het tehuis waar de ceremonie begint. Eerst worden we gezegend met water en de vrouwen geven hun broer een tika (een rode verfstip op het voorhoofd) voor een lang en gelukkig leven. Ik krijg een tika van Bimala, een lief vrouwtje dat hier werkt. Zij voorziet een ieder die geen familie (hier) heeft van zo'n ding. Daarna krijgt iedereen een bord met een appel en banaan, zo'n oliebol-ring (die inmiddels keihard zijn en super vet) en een doosje met allerlei snoepgoed. Daarnaast ook nog een bakje met aardappels. Ik bedank vriendelijk. De mannen (en als er genoeg zijn ook de vrouwen) krijgen een ketting omgehangen. Met deze ketting beloven ze aan een of andere god dat hij de drager naar de hemel mag halen als de bloemen verdrogen. Gelukkig is de ketting gemaakt van bloemen die nooit verdrogen. Ik heb er ook een en dat ding prikt als een gek. Als ik de poort uit ben doe ik het gauw af. 

Ik ga weer vroeg naar huis want de meeste kinderen zijn alweer op pad om te gaan dansen. Weinig te doen voor mij dus. Morgen is het holliday en zijn de kinderen nog vrij. Donderdag begint de school weer en vanaf dan moet ik elke dag om 7.30 uur aanwezig zijn.

Gerda vraagt of ik zin heb om met haar te gaan lunchen in het Shechen-monestry. Ik vind het best. Zij laat me plekken zie  die ik anders nooit zou vinden. Hartstikke leuk. We lopen door wat superslechte achterafstraatjes en als we bij het klooster (waarvan er echt belachelijk veel zijn in Kathmandu) aankomen vind ik het heel erg veel lijken op het Pullahari klooster van gisteren. We gaan naar binnen en voor een aantal boeddhabeelden staan rijen lage tafels. Dertig op de grond zittende monniken zijn ornamenten aan het boetseren. Op steigers zit een man onwijs veel boeddha's en andere versiersels op de muur te tekenen die later allemaal nog geverfd moeten worden. Deze restauratie-werkzaamheden zijn nog het gevolg van de aardbevingen in 2015. We lopen door naar het restaurant van het guesthouse dat bij het klooster hoort. Daar schijn je lekker te kunnen lunchen, zittend in de tuin. Een oase van rust in het hectische en lawaaierige Kathmandu. Helaas is het restaurant gesloten vanwege Tihar. 

We lopen naar de stupa en besluiten bij "Flavor" te gaan eten. Ook hier zitten we heel leuk in een tuin. Deze tent wordt gerund door lilliputters (of moet ik kleine mensen zeggen). Ik heb eigenlijk geen zin om te lunchen en neem alleen een black coffee. Martine (van het guesthouse) en Pema (haar dochter) zitten hier toevallig ook. We zitten een tijdje gezelig te kletsen alvorens terug te gaan. Nu is het even tijd om te chillen.