Tilanga

Als we opstaan is het weer stralend mooi weer. Dan gaan we vandaag maar zwemmen in Tilanga, het meer met natuurlijk bronwater. We lopen naar Rantepao en nemen daar een bemo tot de afslag naar Tilanga. Vanaf daar zullen we zo'n kleine 3 km. tegen de berg op moeten lopen. Vinden we geen van allen erg, ook hier weer een mooi landschap, heerlijk weer en het is gewoon lekker om fysiek bezig te zijn. Cindy, Pim en Niels lopen een eindje voor ons uit. Onderweg komen we bij elkaar en wachten eventjes op Sven en Lars die wat achter blijven. Best wel wat achterblijven want we zien ze niet. We besluiten maar door te lopen, die gasten komen wel.

Toch wel enigszins verhit komen we bij Tilanga aan en tot onze verbazing zitten Sven en Lars daar fris en fruitig te zijn. Zijn ze stiekem in de laadruimte van een vrachtauto naar boven gelift. Doen we mee aan peking-express of zo??

We betalen entree en de bron ziet er fantastisch uit. Mooi helder water tussen de rotsen. Er zijn wel heel veel kinderen aan het ravotten in het water. We zoeken een plekje en gaan te water. Er is ons vertelt dat hier twee grote alen huizen en dat is ook zo. Will vindt ze, de alen zijn zo dik als een been met giga koppen. Het lijken de murenes van de kleine zeemeermin wel. Ze komen iets uit hun holletje, de ene is 2 meter lang en de andere 1 meter. Aparte beesten. Je kunt hier ook eieren kopen om ze uit hun holletje te lokken maar de plaatselijke jeugd lokt ze met anders lekkers.

Het water is hier behoorlijk diep, je kunt op de rotsen klimmen en vandaar in het water springen. We zien een klein jochie dat ook nog eens in een boom op die rotsen klimt alvorens van een hoogte van zo'n 10 meter te springen. IJzig. Pim vindt dat wel leuk en klimt samen met Niels op de rotsen om vandaar te water te gaan. Toch wel hoog hoor, roept hij, die gassies zijn gek joh dat ze van die hoogte springen. Maar Pim laat zich niet kennen, hij springt en komt als een ware explosie in het water terecht. Daarna springt Niels en ook Will gaat het proberen.

Dan kortwiekt Cindy het haar van Niels. Alle blonde lokken blijven achter en er komt een veel donkerder koppie haar voor terug. Heeft nog ff zon nodig voor je weer blond bent Niels.

Als we allemaal uitgezwommen en opgedroogd zijn beginnen we weer aan de terugtocht naar de weg waar we een bemo tegen hopen te komen die ons terug kan brengen naar Rantepao. En we hebben geluk, binnen niet al te lange tijd stopt er een auto die ons meeneemt naar de stad. Volgens mij is het zo dat iedereen die een grote auto heeft en mensen langs de weg ziet staan zijn auto verhuurt als bemo. Maakt mij niet uit, zo komen wij wel op de plaats van bestemming.

We zijn net voor de regen weer terug in het hotel. We lezen een beetje, leggen een kaartje, kletsen een beetje en aangezien het alleen maar harder gaat regenen besluiten we niet naar de stad te gaan lopen maar in het hotel te eten. Het eten is prima, zoals bijna overal in Indonesie. Na het eten kaarten we nog wat, drinken een large bintang voordat we met een sprookje van Cindy onder de wol kruipen.