Toscane van 8 t/m 18 sept 2022

We gaan dit keer naar Italië, wandelen in Toscane. Bij Eigen Wijze Reizen hebben we een wandelreis geboekt. We hebben de wandelroutes ontvangen en onze bagage wordt van hotel naar hotel gebracht. Lijkt ons wel leuk, zo'n trektocht. We rijden er 2 dagen over, hebben voor zowel de heen- als de terugreis een hotel geboekt in Weil am Rhein in Duitsland.

Om half 6 gaat de wekker, opstaan, Will moet nog even wat met Ries bespreken, ik ruim de vaatwasser uit, laat de honden uit en stouw de auto vol met onze bagage. We drinken een bakkie koffie, sluiten de toko af en om kwart over 6 rijden we het erf af. De vakantie is begonnen. Het regent behoorlijk, heel fijn voor het land na die enorme droge zomer. Ik hoop toch dat we dit niet de hele vakantie houden. 

We gaan navigatie-app Maze uitproberen. Volgens ervaringsdeskundigen beter dan google maps. Ik ben benieuwd. Om te beginnen wil hij ons via de Laan van Snelrewaard (=totaal onlogisch) sturen. Dat doen we dus maar niet en hij pakt een andere route op als we richting de A12 rijden. In ieder geval is hij 45 minuten positiever over de totale reistijd dan maps.

We merken dat we beiden sneller de concentratie kwijt zijn en dus vaker van plek wisselen en vaker koffie drinken. We eten onderweg een currywurst, overblijfsel uit de tijd dat Lars nog met ons mee reisde. Je kan niet door Duitsland rijden zonder dat te eten. Tanken leert ons dat de benzine hier €2,45 kost. Duur hoor. Maze bevalt goed, geeft duidelijke info over files en andere obstakels.

De reis verloopt voorspoedig tot we bij de afrit Weil am Rhein komen. Daar begint de chaos. Er is 1 baan voor de afrit, dat staat behoorlijk vast, auto's die geen zin hebben om achter aan te sluiten rijden de rij voorbij en proberen er ergens vooraan tussen te komen. Auto's die wel netjes in de rij staan proberen dat te voorkomen door strak achter elkaar te blijven. Er staan tot 3 rijen dik auto's stil op de snelweg en zij houden het doorgaande verkeer op. Nog nooit zoiets achterlijks gezien.

Als we eindelijk uit de rij komen is het internet uitgevallen. Maar Maze wijst nog steeds de weg. Tot hij zegt dat we onze bestemming hebben bereikt. Huh??? Nergens een hotel of iets wat er op lijkt te zien. Ai... wat nu?? Best stom dat we zo afhankelijk zijn van het internet tegenwoordig, geen idee waar we heen moeten.

Ik zit wat te klooien met mijn telefoon als er opeens een appje binnenkomt. God zij dank, ik heb weer internet. Snel het adres opnieuw invoeren en daar gaan we weer. Het is nog steeds ff zoeken waar Rheinhotel Maximilian nu is maar uiteindelijk vinden we het. Als we inchecken zijn we 12 uur onderweg geweest. Maar wel heel relaxed.

Nu snel een wandelingetje maken met de honden, dat hebben ze wel verdiend. Wat ben ik trots op mijn meisjes, het is zo gemakkelijk reizen met Jans en Jet. In de auto liggen ze stil, in de restaurants  merken mensen pas dat we ze bij ons hebben als we opstaan. Ook tijdens het wandelen lopen ze rustig mee, kijken niet op of om als er mensen of honden voorbij komen. Het zijn echt toppers.

We lopen over de Dreiländerbrucke van Duitsland naar Frankrijk. Haha, ik had niet bedacht dat ik deze vakantie ook nog in Frankrijk zou wandelen. . En vanuit Frankrijk kijken we naar Zwitserland aan de overkant. Terug in Duitsland drinken we een biertje op een terras aan de oever van de Rijn terwijl we naar de ondergaande zon kijken.

Daarna eten we een schnitzel in het hotel en duiken vroeg ons bed in. Morgen weer vroeg dag, we moeten dezelfde afstand afleggen en om 17.00 uur onze transfer naar Volterra halen. Komt goed, weltrusten.