Toscane: van Sensano naar San Gimignano.

Vandaag staat een wandeling van 21 km op het programma. Om 9 uur wordt onze bagage opgehaald en wij ook. Maar de chauffeur is laat, balen want het is nu al erg warm. Onderweg gaat hij helemaal los over het slechte leven in Toscane, wat een zwartkijker en doemdenker is die man zeg. Korte samenvatting: in Toscane kan niemand ooit rijk worden terwijl in Nederland iedereen rijk is.

Wij vragen hem om ons wat eerder af te zetten zodat de route wat korter wordt. We lopen richting het 12e eeuwse ruïnedorp Castelvecchio. In die tijd woonden hier een aantal families die leefden van de opbrengst van wol. De toegang tot het dorp is verboden vanwege instortingsgevaar maar het dorp is toch te bezoeken.

We besluiten om niet de klim naar het dorp te maken en ook hier wat kilometers van de route af te snoepen. We klauteren over keien en losliggende stenen, eerst naar beneden en daarna weer flink omhoog. Is niet gemakkelijk, wel erg leuk. Eenmaal boven hebben we een mooi uitzicht op Castelvecchio en ik heb er absoluut geen spijt van dat we dit stuk afgesneden hebben.

We lopen grotendeels door bossen naar het dorp San Donato waar het restaurant gesloten is omdat het zondag is. Maar geen nood, verderop de route is nog een restaurant dat wel open zou moeten zijn. Als we daar aankomen blijkt ook dat niet geopend te zijn. Shoot.... geen brood mee vandaag. Dan ons noodrantsoen maar aanspreken, een plak ontbijtkoek voor Will, een crackertje voor mij. Niet veel maar iig iets. En door maar weer.

Het is echt heet, we zijn nat van het zweet. Als Jet half denkt dat we stil staan gaat ze liggen. Dan komt er weer een pittige klim die niet eens beschreven staat als steil maar als je niet goed voorover leunt val je achterover. Ik vind hem wel steil.

Als ik in de beschrijving lees dat er naar het dorp Montauto een steile klim op het programma staat voel ik de energie uit mijn lijf vloeien. Dat gaat me echt niet meer lukken. Dus ook hier snijden we een stuk af door net voor de klim af te slaan. Ook deze weg stijgt (omhoog moet je toch aangezien San Gimignano op een heuveltop ligt) maar dat gaat wat geleidelijker.

Wat ben ik blij als we eindelijk het dorp bereiken. We wringen ons tussen de drommen toeristen heen (er zijn net 2 bussen gelost). Jans moet inmiddels ook voortgetrokken worden tot hotel Cisterna op het centrale plein van San Gimignano. We checken in, hebben een prachtige kamer en er staat zelfs een drinkbak voor de honden klaar. Will ploft op bed en slaapt direct. Wat kan ik daar soms jaloers op zijn. Ik duik de douche in. Zo, daar knapt een mens van op.

Later gaan we het toeristische dorp bekijken. We lopen een rondje en vinden dat we dan wel een biertje verdiend hebben. Samen met een italiaans ijsje. Wat staat daar eigenlijk een enorme rij mensen voor de Gelateria Dondoli te wachten tot ze aan de beurt zijn voor een ijsje. Ze lijken wel gek. Wij bestellen er gewoon een op het terras. Later hoor ik dat die Gelateria de beste ijssalon van Italië is. Zal best.

Uiteindelijk hebben we vandaag 12,5 km gelopen, zijn we 410 m gedaald en 240 m gestegen en daar hebben we 5 uur en 24 minuten over gedaan. Lijkt niet zoveel maar met 30° was het mij net gek zat.