Vliegen is echt leuk.

We ontbijten op ons gemakje. Tassen inpakken. Martine komt afscheid nemen en verteld het laatste nieuws over de baby van Doma en Kami die op 7 maanden met een keizersnede gehaald is. Met Doma gaat het goed, de toestand van hun zoontje is heel kritiek. Longetjes niet volgroeit en dan ben je toch in Nepal. Will en ik gaan nog maar een kora om de stupa lopen voor dat manneke.

Bhim heeft om 1 uur een taxi besteld om ons naar het vliegveld te brengen. We nemen ook afscheid van de staf van het guesthouse en krijgen nog een kata omgehangen. Dag allemaal.

Als we gaan inchecken blijkt de vlucht van Will niet te vinden. Shoot, begint al lekker. Even in vogelvlucht de voorgeschiedenis. Oorspronkelijk zouden we met Jet Airways naar Delhi vliegen en vandaar met KLM naar Amsterdam, Jet Airways ging failliet, Mytrip via wie wij geboekt hadden was niet meer te bereiken, KLM wenste er niets mee te maken te hebben. Nieuwe vlucht geboekt bij Qatar Airways en toen bericht van KLM dat onze vlucht gewijzigd was en dat we via Abu Dhabi zouden vliegen, het eerste stuk met Etihad. Qatar wijzigde ook zijn vlucht waardoor we deze konden annuleren. Nu staan we dus bij Etihad en is er geen vlucht voor Will. Zijn ze schijnbaar vergeten om te boeken (daar kan KLM niets aan doen). We krijgen van Etihad een whattsapp-noodnummer van KLM. Omdat onze vlucht een KL nummer heeft moeten we het via hen regelen. Bericht gestuurd, krijg ik als antwoord dat ze het momenteel te druk hebben om te antwoorden. KL....M. Goede klantenservice, heel blij mee. Dan maar een andere vlucht boeken. Blijkt mijn creditcard ineens niet meer te werken. Uiteindelijk heeft Tjitske voor Will een vlucht geboekt met Qatar zodat hij vandaag nog weg kan. Inmiddels zit ik in het vliegtuig naar Abu Dhabi waar ik 5 uur moet wachten op mijn volgende vlucht. En hopelijk is Will onderweg naar DOHA. Ik kom morgenochtend om 6.25 uur aan. Will hopelijk morgenmiddag om 13.15 uur. Wordt vervolgd.

In Abu Dhabi is het vreselijk druk en er staan lange rijen bij de security-check. Toch gaat het best nog snel. Alles is gewoon strak geörganiseerd. Ik neem samen met een italiaanse dame plaats in een rustige ruimte waar we lekker onderuit kunnen op een paar relax-stoelen. Wij moeten beiden 5 uur wachten. We kletsen wat, we lezen wat, zij slaapt wat, ik kijk of ik nog bericht heb gehad van Will. Dat helaas niet, ik ga er maar vanuit dat hij in het vliegtuig zit.

Het laatste deel van de reis, een vlucht van 7,5 uur leg ik af met KLM. De zitplaatsen zijn oke, de beenruimte is oke, het entertainment is oke. Wat ik persoonlijk niet zo oke vind is het volgende: we krijgen een klein bekertje drinken aan het begin van de reis. Dan gaan de lichten uit. Pas een uur voordat we gaan landen krijgen we het volgende kleine bekertje drinken aangeboden. Aangezien er gezegd wordt dat je uit moet kijken voor uitdroging tijdens vliegen moet je dus voldoende drinken. Dan lijken me 2 kleine bekertjes echt niet voldoende. Wat betreft hun service vind ik KLM echt wel achteruit gegaan. Bij andere maatschappijen lopen ze vaak gedurende de nacht verschillende keren met water langs. Ik land bijna een half uur eerder dan verwacht. Ook de bagage komt redelijk snel op de band. Lars haalt me op. Hi, superfijn om je weer te zien.

Eenmaal thuis kan ik niet naar binnen omdat Will de sleutel bij zich heeft. Dus rijden we naar Schoonhoven, naar Cindy. Dan kan ik eindelijk Mick zien en vasthouden. Tygo zegt dat hij het fijn vind dat ik er weer ben en hij vraagt me waar de arme kindjes nu zijn, haha. Daarna haal ik Jans en Jet op bij het pension en vervolgens rij ik naar Schiphol om Will op te halen. Hij is er gelukkig en tevreden rijden we naar huis. Eindelijk kunnen we een lange reisdag afsluiten.