Aan de voet van de Himilaya

Als ik 's nachts naar de wc moet blijken we weer geen water te hebben, doortrekken kan dus niet. Ook kunnen we de volgende ochtend niet douchen, onze tanden poetsen, om over de wc doortrekken maar niet te spreken. Hmm, probleempje, ik moet toch echt een grote boodschap. We zoeken op de gang naar een evt. ander toilet maar dat is er niet. Bij de receptie vinden ze het nog steeds geen probleem dus ze kunnen me wat. We moeten lang de auto in dus ik laat een cadeautje voor ze achter.

Om 6 uur zitten we netjes klaar in de lobby. Om 6.15 uur zitten we nog steeds netjes klaar in de lobby. Even op straat kijken of de chauffeur daar soms staat te wachten. Nee, niets te zien. Als we om 6.30 uur nog steeds netjes klaar zitten worden we toch wel een klein beetje humeurig. We vragen de receptionist om naar hotel Inn Twang te bellen of die chauffeur soms daar staat te wachten. Gelukkig vinden ze dat "no problem".

En ja hoor, onze chauffeur heeft zijn auto voor Inn Twang geparkeerd en ligt in de auto te slapen. De man spreekt bijzonder slecht engels dus dat wordt lekker communiceren de komende dagen. Maar goed, als de tassen op het dak gebonden zijn en wij allemaal in de auto gepropt zitten (nou ja, eigenlijk zitten alleen de 3 achterin opgepropt) kunnen we eindelijk vertrekken. Ik heb de naam van de chauffeur niet verstaan en ben er gedurende de tijd dat hij ons rondreed ook niet achter gekomen hoe hij heet. Wel gevraagd, maar was voor mij een onverstaanbare naam.

We hebben een lange rit voor de boeg vandaag. We gaan naar Rishikesh, het yoga- en meditatiecentrum van India. Gelegen aan de voet van de Himalaya. Hier zullen we 5 nachten blijven. Toen ik dit boekte vroeg Ali wat ik daar in godsnaam zo lang ging doen. Ook Rana en een aantal andere personen snapten dat niet. Nu ook onze nieuwe chauffeur dezelfde vraag stelt ga ik toch wel twijfelen of we hier goed aan gedaan hebben. We zullen zien, we kunnen nu niet meer terug.

De nieuwe chauffeur is niet bepaald een licht wat de weg betreft. We rijden regelmatig fout wat de duur van de rit niet ten goede komt. We zien onderweg dat de suikerriet geoogst wordt. Enorme velden suikerrietstengels die met de hand gekapt en tot bossen bij elkaar gebonden worden. Dan gaat dat alles op een ossenkar en zo wordt het naar een van de vele fabriekjes gebracht. Wij gaan bij zo'n fabriekje kijken. Wat een bewerkelijk proces is dat zeg. De stengels worden een voor een door een mangel gehaald. Het sap loopt via een gootje in een kookpan, wordt daarna overgeschept in een andere pan en later nog eens. Deze pannen worden verhit door een ondergrondse oven en hebben alledrie een andere temperatuur. Uit de derde pan komt dan de oranje ghula (suiker) die in balletjes gedraaid te drogen worden gelegd. Wij mogen proeven en het is mierzoet. De pulp die overblijft van de stengel wordt gedroogd en als veevoer gebruikt. Mooi dat we dit zo mochten bekjken.

Snel verder maar weer want de weg is nog lang. Als we eindelijk in Rishikesh arriveren weet de chauffeur niet welk hotel wij hebben. Wij ook niet, hij heeft de vouchers. Oh ja, S.K.Regency. Hij rijdt er 3 keer voorbij en als wij het niet aangewezen hadden reden we er nu nog op en neer. 

Het hotel is oke. We zien dat het dakterras van de buren vol ligt met koeienpoep. Dat wordt verzameld, in bepaalde vorm gekneedt en gedroogd zodat ze er 's winters warmpjes bij kunnen zitten. Zal een lekker luchtje geven.

We gaan het centrum van de stad eens bekijken en een hapje eten. Daarvoor moeten we een lange, ijzeren hangbrug over, de lakshman Jhula brug. Deze brug is 137 meter lang en hangt 21 meter boven de ganges. Er bevinden zich erg veel apen op deze brug. Het is een klein half uurtje lopen van het hotel naar de brug, maar eenmaal bij de brug ben je ook direct in het centrum. Eenmaal aan de overkant vinden we een restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten. In het donker lopen we weer terug naar het hotel.

Vandaag gaan we de stad verkennen en kijken wat onze mogelijkheden zijn. We lopen weer de brug over en slenteren langs de vele winkeltjes. Er heerst een relaxte sfeer hier in Rishikesh, ondanks dat er best veel mensen rondlopen. We lopen naar de oever van de Ganges en hier durven we het water wel in te gaan. Dus maken we foto's terwijl we pootje baden in de rivier. We steken de Ram Jhula brug over naar de overkant, bekijken de winkeltjes op de oever en nemen een tuktuk naar de markt in een ander deel van Rishikesh. Hier gaan we naar een kleermaker en de mannen bestellen allemaal een aantal blouses. Die kunnen we later in de week ophalen.

We zien enorme armoede, een sloppenwijk in de bedding van een drooggevallen rivier. Mensen wonen in tenten zonder enige voorziening. Je ziet regelmatig mensen gehurkt zitten om zich te ontlasten. Wat een leven. Waar moeten deze mensen heen als de regentijd begint en de rivier zich weer vult met water?

We nemen een shared tuktuk terug naar Lakshman Jhula, regelen bij een reisbureautje dat we morgen kunnen raften, eten een hapje en dan weer terug naar het hotel,

Na het ontbijt worden we opgehaald om te gaan raften op de Ganges. De mannen stappen in de boot en gaan een redelijk ruw gedeelte raften. Omdat Cindy zwanger is mag ze van de reisagent niet hier in de boot stappen en ik heb nog nooit geraft dus ik stap graag met Cindy halverwege op voor een iets rustiger deel van de rivier. Eenmaal in de boot blijkt dat ik het echt superleuk vind en helemaal niet eng. Dat had ik nooit gedacht. Weer iets overwonnen.

We hebben hier elke dag mooi weer gehad maar uitgerekend vandaag, nu we allemaal zeiknat worden tijdens het raften is het koud en winderig. Daardoor worden we ook erg koud en eenmaal weer thuis snakken we naar een warme douche om weer een beetje op temperatuur te komen. Gelukkig is er warm water en kunnen we schoon en lekker opgewarmd naar het centrum lopen om een hapje te gaan eten.

Vandaag rijdt onze chauffeur ons over smalle, hobbelige wegen de bergen in. De mannen gaan bunjee-jumpen van een 83 meter hoge stelling in de bergen. ENG!! Helaas mogen Cindy en ik niet in de buurt van de stelling komen. Wij lopen naar een uitkijkpunt vanwaar we de stelling wel goed zien maar die veel te ver weg is om te kunnen zien wie er springt.

Onze moedige mannen springen allemaal zonder twijfels de diepte in. Brr... ik moet er niet aan denken. Allemaal zeggen ze achteraf dat het leuk was maar dat ze liever gaan raften. Heb je langer plezier van en is veel betaalbaarder.

Terug in de auto hobbelen weer over de wegen en dan wordt het Will allemaal teveel. Oh chauffeur, snel stoppen alstublieft. En dan keert Will zijn maag om in de afgrond naast de weg. Dat bunjee-jumpen heeft toch wel wat effect op hem gehad. Ook Pim voelt zich niet helemaal jofel maar hij kan wel alles binnen houden.

Vanmiddag hebben we een yoga-leraar bereidt gevonden om ons een uur te onderrichten in de nobele yoga-beginselen. Pim voelt zich beroerd en gaat terug naar het hotel. De leraar is een bevlogen man en probeert ons in allerlei houdingen te krijgen. Dat lukt maar matig. Uiteindelijk zijn we anderhalf uur bezig geweest want de leraar wilde het niet afraffelen. Hij liet zich niet gek maken terwijl hij wist dat zijn cursisten buiten al een half uur stonden te wachten. Het was leuk en als je in Rishikesh bent moet je toch echt een yogaklas of een meditatieklas gevolgd hebben. Moe en voldaan gaan we terug naar het hotel om een lekker nachtje te slapen.

Nadat we hebben ontbeten besluiten we naar een nabij gelegen waterval te gaan. Onze chauffeur brengt ons langs zeer smalle en hobbelige weggetjes naar een punt van waar we verder naar boven kunnen lopen. Dat is een hele klim. Na een poosje komen we bij een brug met een poeltje waar de waterval in uit komt. Will en Niels gaan uit de kleren (behalve hun onderbroek) en nemen een verfrissende "duik" in het heldere water. Maar we zijn er nog niet, we kunnen nog verder omhoog. Verder klimmen dan maar. Als we weer een eindje geklommen hebben en mijn knie wel erg vervelend begint te doen en de waterval nog steeds niet in zicht is, bedenk ik dat ik ook weer naar beneden moet. Ik wil wel heel graag naar boven maar bedenk dat dat niet verstandig is. Ik besluit dus alvast terug te gaan terwijl de rest doorgaat. Jammer hoor, maar het is niet anders.

Weer beneden vind ik een steen waarop ik lekker in het zonnetje kan gaan zitten wachten tot de rest weer beneden is. Er komen een paar indiërs uit Mumbai bij me zitten en we hebben een gezellig gesprek waar door de tijd snel omgaat. We drinken nog een drankje voordat we weer terug naar beneden gaan over het enge, smalle bergpad. Het was erg mooi, zeer de moeite waard.

Onze laatste dag in Rishikesh brengen we door met souvenirs aanschaffen en de bestelde blouses ophalen bij de kleermaker. De heerlijke, relaxte dagen in Rishikesh zijn voorbij gevlogen en ik ben heel blij dat ik toch 5 dagen heb geboekt hier. Dit was de perfecte afsluiting van een fantastische maar drukke tocht door India. Morgenochtend vertrekken we om 6 uur naar Delhi.