Het is zover....... op pad naar Nepal

Tijdens ons eerste bezoek aan Nepal is bij mij de wens ontstaan om ooit vrijwilligerswerk te gaan doen in Tiom Laura Marinka Childrens Home in Kathmandu. Nu bijna 10 jaar later gaat het er dan van komen. 

Het is een grote stap, ik ga voor het eerst van mijn leven alleen op reis. Ik laat Will, de kinders en kleinkinders, de honden en huis en haard voor bijna 3 maanden achter. Ik ben nog nooit zo lang weg geweest. 

Gisterenmiddag ben ik verwend door mijn gezin en mijn zus en zwager met een gezellige wandeling in Amelisweerd en een overheerlijke pannekoek in Rhijnauwen om afscheid te nemen. Was heel erg leuk. Emma is toen gelijk met Marion mee gegaan. Zij gaat daar in mijn afwezigheid logeren.

Veel appjes, bezoekjes en kaartjes gehad van lieve mensen die me spulletjes mee geven voor de kinders in Nepal, me gedag willen zeggen en me veel geluk wensen. Heel erg leuk. Dank allemaal.

Vanmorgen nog heerlijk gewandeld met Will en Jans en Jet. Nu ben ik dus op Schiphol waar ik werd uitgezwaaid door Will, Cindy, Tygo en Joey. Afscheid nemen viel niet mee, daar ben ik sowieso altijd heel erg slecht in. Nu nog meer omdat Cindy heel binnenkort gaat bevallen en ik vind het echt vreselijk dat ik er dan niet ben. Maar het is niet anders.

Nu zit ik dus in mijn eentje op Schiphol aan een gezond avondmaal. Met een brok in mijn keel want ik mis ze nu al. Maar ik vind het ook heel spannend en ik kijk uit naar mijn tijd in Nepal. Ik weet dat ik het kan. Straks (om 21.35 uur) vlieg ik met Etihad naar Abu Dhabi waar ik 3.45 uur de tijd heb om over te stappen op het vliegtuig naar Kathmandu.